บทที่ 521

เมเดลีนตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ เมื่อเจเรมี่เซ็นชื่อลงบนใบหย่า แม้เธอจะรู้สึกเป็นอิสระ แต่เธอกลับรู้สึกถึงหนามเล็ก ๆ ที่คอยทิ่มแทงเช่นกัน ความทรงจำดี ๆ เหล่านั้น ความรักที่ไม่มั่นคงในวัยเด็ก และการแต่งงานที่ล้มเหลว ทั้งหมดได้สิ้นสุดลงแล้วในตอนนี้ เมื่อเดินออกจากสำนักงานกฎหมาย เจเรมี่มองเมเดลีนด้วยความคิดถึง “ลินนี่ ฉันขอกอดเธอครั้งสุดท้ายได้ไหม?” เมเดลีนควรบอกปฏิเสธ แต่เธอกลับพยักหน้าแทน เจเรมี่ยิ้มแล้วกางแขนโอบกอดเธอ เขาหลับตาลงและดื่มด่ำกับช่วงเวลาอันแสนอบอุ่นนี้เป็นครั้งสุดท้าย เมื่อเขาลืมตาอีกครั้ง เขากลับพบว่าดวงตาของเขาพร่ามัว เขาคงจะมีความสุขมากกว่านี้ ถ้าเขาไม่เผลอไปทำลายความสุขนี้ทิ้ง เขาทำร้ายเธอมานานจนเกินกว่าจะได้รับการให้อภัย เขาช่างเป็นคนที่น่ารังเกียจเสียจริง “ขออยู่กับแจ็คอีกสักสองสามวันได้ไหม?” เมเดลีนพยักหน้าเบา “ได้สิ” “ขอบคุณ” เขาส่งยิ้มให้เธออย่างขมขื่น ก่อนที่เขาจะปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด เขาก็พบว่ารถของเฟลิเป้จอดรออยู่ข้างถนน เขาลดกระจกรถลงแล้วเรียกเมเดลีนว่า “วีล่า จะไปกันได้หรือยัง?” เมเดลีนผละออกจากอ้อมแขนของเขาโดยไม่ลังเล เธอเหลือบมองเจเรมี่ที่ยืนนิ่ง