บทที่ 541

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เมเดลีนก็ขมวดคิ้วอย่างงุนงง เธอกำลังจะผลักบานประตู ในขณะที่มือที่กำลังยกขึ้นของเธอถูกคว้าไว้อย่างแผ่วเบา เมเดลีนหันศีรษะไป และเห็นรอยยิ้มอันอบอุ่นของเฟลิเป้ “เสร็จเรียบร้อยแล้ว เราไปกันเถอะ” เขาจับมือเธอ และกำลังจะจากไปเมื่อเมเดลีนคว้าเขาไว้ "เฟลิเป้ ในนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังรังแกชายชรา" “เราไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องครอบครัวของคนอื่น” เฟลิเป้ขมวดคิ้วราวกับว่าเขากังวล แต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก "เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เราไม่รู้ข้อมูลลึก ๆ ของสถานการณ์นั้น ไปกันเถอะ" เมเดลีนเหลือบมองเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยอีกครั้ง ใบหน้าที่เกลียดชังของอีวอน และร่างกายที่ดูน่าสังเวชในรถเข็นนั่นทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ คาเลนไล่ตามเมเดลีนไปจนถึงลิฟต์ แต่ก่อนที่เธอจะมีโอกาสได้โวยวาย ประตูลิฟต์ก็ปิดลงต่อหน้าต่อตาเธอ เธอสบถด้วยความโกรธ และขณะที่เธอกำลังจะหันหลังกลับ ประตูลิฟต์ข้าง ๆ ก็เปิดออก เจเรมี่เพิ่งกลับมาจากสถานีตำรวจ เขาเดินออกมาจากลิฟต์ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเย็นชาและเคร่งขรึม ทั่วทั้งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรัศมีอันทรงพลัง คาเลนรีบเข้าไปหา “เจเรมี่ แกไปไหน