บทที่ 546

เมเดลีนประหลาดใจมากขึ้น เมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอค่อย ๆ จ้องไปที่ใบหน้าของเจเรมี่ ราวกับกำลังสงสัยว่าคนตรงหน้าเธอคือเขาจริง ๆ หรือเปล่า ทว่า จากการตอบสนองของเมเดลีน ทำให้เจเรมี่รู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก เขารู้ดีว่าบาดแผลและเรื่องร้าย ๆ ที่เขาทำกับเธอนั้นมากเกินไป เขาอยากรู้ว่าเขาจะต้องทำอย่างไรเพื่อชดใช้กับความผิดนี้ เจเรมี่รีบนำตัวเมเดลีนไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ห้างสรรพสินค้าที่สุด หลังจากที่ได้เจอหมอ เขาก็จำได้ว่าหมอคนนี้ คือ อดัม บราวน์ แม้ว่าก่อนหน้านี้อดัมจะเคยไปโรงเรียนพร้อมกับเจเรมี่ แต่เขาเป็นเพื่อนที่ดีกับแดเนียล ดังนั้นเจเรมี่จึงระแวงเขาเล็กน้อย “นายเป็นจิตแพทย์ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เจเรมี่ถาม อดัมยิ้มออกมาเล็กน้อยและหยิบนามบัตรจากลิ้นชักของเขาออกมา นามบัตรแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นจิตแพทย์ ดร.อดัม บราวน์ “ฉันไม่มีอะไรทำได้ดีไปกว่านี้แล้ว ฉันได้ทำการวิจัยและศึกษาเรื่องนี้มา นั่นดูไม่น่าจะเป็นปัญหาแล้ว ใช่ไหม?” เจเรมี่พูดไม่ออกไปสักพัก เขากำลังเริ่มอธิบายอาการของเมเดลีน ในขณะที่จู่ ๆ เมเดลีนก็พูดว่า “เจเรมี่ คุณออกไปข้างนอกก่อนได้ไหม?” คำขอของเธอทำให้เจเรมี่สับสนเล็กน้อย แ