บทที่ 565

เขามองดูเธอด้วยความกังวลใจ แต่เมเดลีนกลับส่ายหัว เธอหลุบดวงตาที่ที่มีเสน่ห์ของเธอต่ำลง เจเรมี่เข้าใจได้ถึงท่าทางของเมเดลีน การปฏิบัติต่อเธออย่างโหดเหี้ยมที่ด้านหลังของเธอได้ทิ้งร่องรอยไว้ในหัวใจของเธอ ในตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าเธอกลัว เจเรมี่กอดเมเดลีนไว้แน่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ‘ผมขอโทษ ลินนี่ ผมขอโทษ…’ เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอและขอโทษเธอในใจ “วันนี้เรายุ่งกันทั้งวัน คุณคงเหนื่อยมาก ลินนี่ เราพักผ่อนกันเถอะ” เจเรมี่ระงับความร้อนในร่างกายของเขาและผล็อยหลับไปพร้อมกับเมเดลีนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เจเรมี่รู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันดี เขาได้แต่หวังว่าความฝันนี้จะคงอยู่กับเขาตลอดไปนานแสนนาน ถ้าเป็นไปได้ เขาก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย … วันถัดมา เมเดลีนตื่นเช้าเพื่อมาช่วยเตรียมตัวให้เจ้าตัวเล็ก ก่อนที่เธอจะไปทำอาหารเช้า หลังจากทำอาหารเช้าเสร็จ เธอเช็ดตัวให้ผู้อาวุโสและป้อนอาหารเช้าให้เขา เจเรมี่ตื่นขึ้นเมื่อรับรู้ว่าเมเดลีนไม่ได้นอนอยู่ข้าง ๆ เขา เขาลุกออกจากเตียงและรีบออกจากห้องไป เมื่อเขาเห็นเธอและผู้อาวุโสอยู่ในห้องรับประทานอาหาร ความตื่นตระหนกของเขาก็หายไป เขากลัว เขากลัวว่าเมเดลีนจะกล