บทที่ 573

อีวอนเริ่มกรีดร้อง ในไม่ช้าเธอได้ก็ปลุกทุกคนในบ้านขึ้นมา อย่างไรก็ตาม เมเดลีนรู้สึกแปลกใจกับคำที่อีวอนเพิ่งตะโกนออกไป ทำร้ายเหรอ? หลังจากนั้นคาเลนและวินส์ตันก็มาถึงอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาเห็นรอยฟกช้ำและบาดแผลบนแขนของท่านปู่ ตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง “กะ… เกิดอะไรขึ้น?” วินส์ตันถาม แล้วเขาก็รีบเข้าไปตรวจดูอาการของคุณปู่ คาเลนเดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าที่บ่งบอกถึงความกังวล เมื่อเธอเข้าไปถึง เธอก็ผลักเมเดลีนออกไป “โอ้ ท่านปู่คะ เกิดอะไรขึ้นกับท่านคะ? นี่ท่านตกจากเตียงเหรอคะ?” “ป้าคาเลนคะ ดูเหมือนว่าท่านปู่ไม่ได้ตกลงมาจากเตียงนะคะ เห็นได้ชัดว่ามีคนจงใจทำร้ายท่านปู่!” อีวอนจงใจจุดไฟให้เมเดลีน “เมเดลีนเธอเป็นคนเดียวที่ดูแลคุณปู่หลังจากที่เขากลับมาอยู่ที่นี่ แล้วเกิดบาดแผลกับคุณปู่…” “ระวังปากด้วยนะ” เสียงอันเย็นชาของเจเรมี่ดังมาจากนอกห้อง อีวอนรู้สึกสั่นสะท้าน เธอเงยหน้าขึ้นอย่างเขินอายและเห็นรูปลักษณ์​ที่เคร่งขรึมของเจเรมี่ เธอไม่กล้าพูดอะไรต่ออีก เจเรมี่เดินไปข้างเมเดลีน แววตาเย็นชาของเขาอ่อนลง “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่?” ก่อนที่เมเดลีนจะพูดอะไร คาเลนก็วิ่งเข้