บทที่ 588

เจเรมี่เหลือบตามองอย่างเย็นชา สายตาที่เย็นชาของเขาจับจ้องไปยังหัวใจที่เร่าร้อนและเต็มไปด้วยความคาดหวังของเมเรดิธ “ในชีวิตนี้ผมรักผู้หญิงเพียงคนเดียว และผู้หญิงคนนั้นคือลินนี่ สำหรับคุณ คุณคิดว่าผู้ชายคนไหนจะชอบผู้หญิงที่ชั่วร้ายและน่ารังเกียจอย่างคุณได้เหรอ?” “เฮอะ!” เมเรดิธหัวเราะอย่างขมขื่น จากนั้นเธอก็กำหมัดแน่น นัยน์ตาของเธอยังเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและความเกลียดชัง “เอาล่ะ เป็นคำตอบที่ตรงไปตรงมา จนฉันแทบจะตายด้วยความคับข้องใจที่เหลืออยู่” เธอกัดริมฝีปากแน่นจนเนื้อฉีก เธอไม่ปล่อยแม้เลือดจะเริ่มไหลรินออกจากบาดแผลของเธอ เจเรมี่ไม่สนใจที่จะมองเธอแม้แต่ในสภาพที่อนาถขนาดนี้ เขาถามออกมาอย่างหมดความอดทน “ผมไม่อยากจะเสียเวลาอีก รีบพูดออกมาเถอะ” เมเรดิธหัวเราะอย่างขมขื่นเมื่อเจเรมี่ปฏิเสธที่จะมองเธอ “เจเรมี่ ฉันกำลังจะตายในวันพรุ่งนี้ ทำไมคุณไม่มองฉันบ้างล่ะ? ฉันน่ารังเกียจมากเลยเหรอ? ตอนนั้นคุณบอกฉันเสมอว่าฉันเป็นผู้หญิงที่สวยและใจดีที่สุดในโลก” ความรังเกียจในสายตาของเจเรมี่ยิ่งปรากฏชัดมากขึ้นในตอนนี้ “ถ้าผมไม่ได้เข้าใจผิดว่าคุณคือลินนี่ คุณคิดว่าคุณคู่ควรกับคำชมเหล่านั้น