บทที่ 604

“เจเรมี่ ฉันไม่ได้สนใจหรอกนะ ว่านายอยากจะตายรึเปล่า แต่อย่ามาทำให้มือของฉันสกปรกได้ไหม” เมเดลีนจ้องมองเขา และทันใดนั้นหัวใจเธอก็เต้นแรงขึ้น เธอคิดว่าตัวเองคงจะมีความสุขตอนที่ได้ยินว่าคนที่เธอเกลียดจนเข้ากระดูกดำตายไป แต่ตอนนี้ เธอกลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาด ตอนที่เห็นรอยเลือดบนเสื้อของเจเรมี่วงใหญ่ขึ้น น้ำตาพลันเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของเธอ เธอรู้สึกหวาดหวั่นและผลักเขาออกไปอย่างไม่สบายใจนัก “ถอยออกไป เจเรมี่ ออกไปจากตรงนี้ซะ! แม้ว่านายจะตายต่อหน้าฉัน ฉันก็ไม่มีวันให้อภัยนาย!” เธอผลักเขาออกไปอย่างเต็มแรง แต่เจเรมี่ยังคงยืนอยู่อย่างนั้น เธอไม่สามารถขยับเขยื้อนเขาออกไปไหนได้เลย แม้ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม “เจเรมี่ ออกไปสิ! ถ้านายไม่ไป ฉันไปเอง!” เมเดลีนรีบพาตัวเองไปที่ประตู และในตอนที่เธอเดินผ่านเขา เจเรมี่ก็เข้ามาโอบกอดเธอจากทางด้านหลังไว้แน่น “ลินนี่ อย่าไปเลยนะ” “ปล่อยฉัน!” “ไม่ ผมไม่ปล่อย ถ้าผมปล่อย คุณจะหนีและหายไปจากชีวิตผมตลอดกาล” ดูเหมือนว่าเจเรมี่จะพึมพากับตัวเองมากกว่าคุยกับเธอ ลมหายใจอันอบอุ่นส่งผ่านไปถึงใบหูของเมเดลีน เมเดลีนคิดว่าเจเรมี่คงจะบ้าไปแล้ว เขาโอบกอดเธอ