บทที่ 624

เมื่อวางโทรศัพท์ลง เธอจึงเดินไปเปิดประตู สายตาของเธอผสานเข้ากับร่างอันสวยงามของเฟลิเป้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มยืนอยู่ในชุดคลุมนอนสีขาวซึ่งใส่อย่างหลวม ๆ กระดูกไหปลาร้าที่น่าดึงดูดโผล่ขึ้นมาจากเนื้อผ้าอันเบาบางนั้นอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอไม่รู้สึกถึงความไม่สบายใจใด ๆ ตอนที่ถอดเสื้อของเจเรมี่ออก แต่ในตอนนี้เธอกลับรู้สึกอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นเฟลิเป้ในรูปลักษณ์เช่นนี้ ท่อนบนของร่างกายเจเรมี่ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนเมื่อนึกถึงตอนที่เธอทำแผลให้เขา “มาบอกฝันดีเหรอคะ เฟลิเป้?” เธอยิ้มพลางยับยั้งความคิดที่กำลังเตลิดของเธอ เฟลิเป้ยิ้มและเดินเข้ามาด้านใน เมเดลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยมือออกจากลูกบิดประตู ซึ่งในตอนนี้เฟลิเป้กำลังจับและปิดประตูหลังจากเข้ามา เสียงปิดประตูเป็นเชื้อเพลิงหล่อเลี้ยงความไม่สบายใจของเมเดลีนได้เป็นอย่างดี “มีอะไรที่อยากจะพูดกับฉันอย่างนั้นเหรอคะ เฟลิเป้?” เมเดลีนที่ยืนอยู่ตรงประตูเผยรอยยิ้มเล็ก ๆ เฟลิเป้หันหลับไปหาเธอ มองดูท่าทีที่ระมัดระวังตัวซึ่งแฝงอยู่ในดวงตาอันแวววาวของเมเดลีน ริมฝีปากยกขึ้นในขณะที่เขาเดินตรงเข้ามาจับมือเธอเอาไว้ “วีล