บทที่ 626

“ก็นี่มันบ้านฉัน! ทำไมฉันต้องทำตัวหลบ ๆ ซ่อน ๆ จากเธอด้วยล่ะ?” คาเลนเถียง “ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วทำไมฉันต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ ด้วยล่ะ?” เมเดลีนโต้กลับ “แก…” “บ้านหลังนี้เป็นของลินนี่เหมือนกัน เธอจะไปหรือมาก็ได้ตามที่ใจเธอต้องการ เลิกทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เสียที” เจเรมี่กล่าวเตือนคาเลนด้วยความไม่พอใจ คาเลนไม่ยอมแพ้ “พวกแกหย่ากันแล้ว ดังนั้นมันไม่ได้เป็นเมียแกอีกแล้ว บ้านหลังนี้จะเป็นของมันได้ยังไง?” เจเรมี่ชำเลืองมองไปยังเมเดลีนที่ไม่สะทกสะท้านก่อนจะเปิดปากบาง ๆ ของเขาขึ้นพูด “เธอยังเป็นอยู่ เธอยังคงเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผมอยู่” “อะไรนะ?” คาเลนและอีวอนตะลึงงัน ไม่ต่างอะไรกับเมเดลีน “ที่นี่เป็นที่เกิดเหตุใช่ไหมครับ” นายตำรวจสองคนพลันปรากฏตัว เข้ามาขัดจังหวะเมเดลีนที่กำลังงุนงงอยู่ คาเลนพุ่งตัวไปด้านหน้า “ใช่แล้วค่ะ คุณตำรวจ ฉันเป็นผู้เคราะห์ร้ายค่ะ และฉันสงสัยยัยผู้หญิงคนนั้น!” เธอชี้นิ้วมาที่เมเดลีน “เธอต้องเป็นคนร้ายที่ตีหัวฉัน และยังกล้าขโมยกระเป๋าสตางค์กับเครื่องเพชรของฉันไปอีกด้วย จับมันเลยค่ะ!” ความเดือดดาลแต่งแต้มร่องรอยลงบนคิ้วที่ขมวดอยู่เมเดลีน นายตำรวจสองคนหันไ