บทที่ 690

ไม่ว่าเมเดลีนจะดิ้นอย่างไร เธอก็ไม่สามารถป้องกันตัวจากชายกล้ามโตสองคนได้ มือของเธอถูกล็อค ทำให้เธอเคลื่อนไปไหนได้ยาก “เธอทำให้ฉันโกรธจริง ๆ เมเดลีน! เธอทำเหมือนกับว่าเธอมองทุกอย่างออกตลอด งั้นเธอรู้ไหมว่าฉันกำลังจะทำอะไรกับเธอ?” อีวอนกัดฟันแน่นและจ้องมองอย่างดุดัน “แกทั้งสองคนไปฉีกเสื้อผ้าของมันออกซะ ฉันต้องการอัปโหลดภาพที่แย่ที่สุดของนางแพศยานี่บนเน็ต และให้ทุกคนเป็นเกียรติที่จะได้เห็นหญิงสาวแห่งตระกูลมอนต์โกเมอรีถูกคนอื่นข่มขืน!” ชายทั้งสองแสดงสีหน้าชั่วร้ายหลังจากได้ยินคำสั่งของเธอ พวกเขาคว้าตัวเมเดลีน และในนาทีสุดท้ายขณะที่พวกเขายื่นมือไปหาเมเดลีน ประตูก็ถูกถีบเปิดออก เมเดลีนเงยหน้าขึ้นและเห็นโครงร่างของเจเรมี่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะสูญเสียการมองเห็นไปแล้ว แต่ดวงตาของเขาก็ยังฉายแววเฉียบคม ในตอนนั้นเมเดลีนสัมผัสถึงความรู้สึกปลอดภัยที่สูบฉีดเข้ามาในตัวเธอ “พะ... พี่...” อีวอนพูดติดอ่าง “ฉันอยู่นี่ เจเรมี่” เมเดลีนส่งเสียงเรียกเขา เจเรมี่ตามเสียงนั้นไปในทันที แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความกังวลของเมเดลีน “ระวัง!” เขาหยุดและคว้ามือของชายที่กำลังซุ่มโจ