บทที่ 698

“เมเดลีน แกมันสาระเลวเกินจะเหลืออด!” เมเรดิธกำหมัดแน่น และพยายามคุมความโกรธแค้นในตัวเธอที่พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า เปลวไฟในดวงตาของเธอลุกโชนสว่างไสว เธออยากจะเผาเมเดลีนให้กลายเป็นเถ้าถ่าน เจเรมี่ดึงเมเดลีนเข้าไปในลิฟต์ ตอนนี้มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นในที่แคบ ๆ นี้ “ลินนี่ ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณจะมา” ราวกับว่าเจเรมี่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นและไม่แปลกใจกับการปรากฏตัวของเมเดลีน เมเดลีนเข้าใจสิ่งต่าง ๆ หลังได้ฟังเขาพูด “คุณรู้ว่าฉันกำลังตามคุณอยู่ ดังนั้นคุณจึงตั้งใจเปิดประตูทิ้งไว้ให้ฉันใช่ไหม?” เจเรมี่พยักหน้า “ผมแค่อยากจะดูว่าเฟลิซิตี้พยายามจะทำอะไร” “แล้วตอนนี้คุณเห็นหรือยังล่ะ? เธอชอบคุณและยังเสนอตัวให้คุณด้วยนะ” หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้นเขาก็อมยิ้มแล้วมองไปที่เมเดลีน เขาสัมผัสได้ถึงความหึงหวงในประโยคนั้น เขาก้าวเข้าไปใกล้เธอหนึ่งก้าว “ลินนี่ คุณเป็นห่วงผม” เมเดลีนเยาะเย้ยและเมินเฉยเมื่อเขาพูดอย่างนั้น “เจเรมี่ คุณกำลังคิดไปเองเหมือนกับเฟลิซิตี้อยู่นะ ฉันไม่ได้เป็นห่วงคุณ” หลังจากที่เธอพูดจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เมเดลีนเดินออกจากลิฟต์ไปโดยไม่หันหลังกลับมา เจเรมี่