บทที่ 707

'ผลการทดสอบดีเอ็นเอมีความเกี่ยวข้องเป็นพ่อ-ลูกกัน' ถึงแม้ว่าเขาจะคาดหวังผลลัพธ์นี้ไว้แล้ว แต่เจเรมี่ก็ยังคงมึนงงอยู่บนเตียงของเขาสักพักใหญ่ เขาถือโทรศัพท์ไว้ด้วยมือที่สั่นเทา ดวงตาจับจ้องไปที่ผลดีเอ็นเอ แล้วจิตใจของเขาก็เหมือนได้ล่องลอยออกไปไกลแสนไกล ในปีนั้น เขาได้เห็นแดเนียลจูบเมเดลีนที่หน้าผาก ในที่สุดเขาก็เขาก็ทำทุกอย่างพังเพราะความโกรธ ในที่สุด เจเรมี่ก็รู้ตัวว่าเขาเป็นคนใจแคบขนาดไหน เขาไม่ให้ผู้ชายคนอื่น ๆ เข้าใกล้เธอเลย ยกเว้นเขา เขารู้สึกว่าเขาเองน่ารังเกียจและชั่วร้าย เขาเอาแต่คิดถึงความรู้สึกและอารมณ์ของเขาเพียงคนเดียวตลอดมา โดยไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร “ลินนี่” เจเรมี่เรียกชื่อเมเดลีน เขาเสียใจกับสิ่งที่เขาทำลงไป แต่เขาก็รู้สึกดีในเวลาเดียวกัน เขาดีใจที่เธอมีแค่เขาตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่เขาดีใจยิ่งกว่านั้นก็คือ เธอสามารถกลับมาหาเขาได้อย่างปลอดภัย แถมยังยังพาลูกสาวที่น่ารักสดใสกลับมาอีกด้วย ทว่าเมื่อเขาจำได้ว่าเมเดลีนไม่ยอมรับว่าลิเลียนเป็นลูกสาวของเขา เจเรมี่ก็รู้สึกเศร้าอีกครั้ง เขาควรทำอย่างไรเพื่อให้เมเดลีนเลิกเกลียดเขา? เจเรมี่มองที่โทรศัพท์ของเขาและตกอยู่ใ