บทที่ 709

เมเรดิธล้มลงไปกองกับพื้น เธอเจ็บปวดมากจนลุกแทบไม่ขึ้น ทันใดนั้นเอง ที่เธอได้ยินอีวอนบอกว่าเธอจะฆ่าเธอ เธอก็เงยหน้าขึ้นมอง เธอเห็นอีวอนแกว่งมีดในมือของเธออย่างบ้าคลั่ง เมเรดิธรีบกระโดดหลบและถอยหนี "แกบ้าไปแล้ว! ยัยโรคจิต! ดูให้ดีสิ ฉันไม่ใช่เมเดลีน!” “อย่าตีแม่หนู ป้า อย่าตีแม่ฉันหนูนะ ฮืก… ฮื…อ” ในเวลานั้น ลิเลียนทำได้แต่เคาะไปที่หน้าต่าง และขอร้องอีวอนด้วยนัยน์ตาที่ร้องไห้จนแดงก่ำพลางมองไปที่อีวอนปริบ ๆ อีวอนไม่สนใจคำขอร้องของลิลลี่ หลังจากที่เธอสูบบุหรี่ ดื่มแอลกอฮอล์ และได้รับยาหลอนประสาท ภายใต้แสงของพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน อีวอนมั่นใจแน่แล้วว่าเมเรดิธคือแมเดลีน “นังสารเลวนี่ แกกล้าดียังไงมาโกหกฉัน? แกคิดว่าฉันตาบอดเหรอ? คิดว่าฉันจำหน้าแกไม่ได้หรือไง?” อีวอนน์ยกมือขึ้นด้วยความโกรธและตบเมเรดิธอีกครั้ง "อ๊า!" เมเรดิธโกรธจัด เธอทำหน้ามาเยอะ ดังนั้นเธอทนการกระทำของอีวอนไม่ไหวอีกต่อไป เมื่อเธอเห็นอีวอนถือมีดมาฆ่าเธออีกครั้ง เมเรดิธก็ยกขาขึ้นเตะอีวอนเข้าที่อกอย่างจัง อีวอนโซเซไปและเกือบจะล้มลง ดวงตาของเธอเปี่ยมไปด้วยรังสีอำมหิตเมื่อเห็นเมเรดิธวิ่งหนีไป จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปด