บทที่ 732

เธอเคยสัญญากับเด็กน้อยตัวเล็ก ๆ ว่าจะพาเธอมาที่นี่เมื่อเธอโตขึ้น ทว่า เธอไม่คิดว่าพวกเขาจะไม่มีวันนั้นที่เธอได้โตขึ้น เมเดลีนหยิบจี้เล็ก ๆ ที่คล้องคอเธอออกมา ก่อนหน้านี้ลิเลียนจะพกจี้นี้ติดตัวไปด้วยเสมอ เธอลืมตาที่แดงก่ำเพราะแรงลมและลูบไล้จี้ไปมา “ลิลลี่ แม่จะพาลูกไปที่ดินแดนโจรสลัดเดี๋ยวนี้ ลูกเห็นไหม?" เธอฝืนยิ้ม ความเจ็บปวดในหัวใจที่แตกสลายของเธอนั้นยังคงชัดเจน เมเดลีนไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้ เธอจับจี้ไว้และเริ่มร้องไห้ “ลิเลียน...” อย่างไรก็ตาม เธอก็กลับมาคิดถึงแจ็คสันอย่างรวดเร็ว เธอไม่ต้องการแสดงอารมณ์ลบ ๆ ต่อหน้าเด็กอีกคน เมเดลีนเช็ดดวงตาของเธออย่างรวดเร็วและมองไปด้านข้างของเธอ แต่ทว่า เมื่อเธอมองไปกลับไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ เธอเลย นอกจากคนที่อยู่ข้างหลังเธอในแถว เธอก็ไม่เห็นแจ็คสันที่ไหนเลย เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอจมดิ่งลงไปในเหวลึก เธอตกใจจนทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาว “แจ็ค? แจ็ค!” เธอเริ่มค้นหาเขาทุกหนทุกแห่ง เธอทนความเจ็บปวดจากการสูญเสียอีกครั้งไม่ได้อีกแล้ว “แจ็ค!” เมเดลีน กรีดร้องเสียงดัง ทำให้คนรอบข้างมองเธอด้วยความสงสัย พวกเขาไม่เข้าใจว่า