บทที่ 752

หลังจากนั้นในทันใด ชายที่ไล่ตามพวกเขาก็มาอยู่ตรงหน้าของพวกเขา เมื่อเห็นแบบนี้แล้ว เมเดลีนก็จับมือเจเรมี่แล้วหันกลับไปอีกครั้ง “รีบไปกันเถอะ” เจเรมี่เดินตามอย่างรวดเร็ว แต่ความสูงและปราดเปรียวของเขาทำให้เขาถูกมองเห็นจากฝูงชนได้ง่าย ชายคนนั้นไล่ตามพวกเขา เมเดลีนดึงเจเรมี่ขึ้นรถบัสท่องเที่ยวที่ผ่านมาโดยไม่ลังเล เมื่อพวกที่ตามล่าเขามาถึงรถบัสก็เริ่มเคลื่อนตัวออกไป พวกเขาปลอดภัยไปได้อีกครั้ง เมเดลีนถอนหายใจอย่างโล่งอก รถบัสเบรคกระทันหัน และด้วยมือของเธอที่ถือช่อดอกไม้อยู่ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังล้มลงก่อนที่เธอจะทันได้คว้าราวบันได แต่ทว่าเธอไม่ได้ล้มลงเพราะเจเรมี่ได้จับเอวของเธอเอาไว้ เธอพบว่าตัวเองถูกกอดอยู่ในอกกว้าง ๆ ของเขา ขณะที่แขนยาวของเขามาบรรจบรอบเอวของเธอ ทุกอย่างรู้สึกเป็นธรรมชาติมาก ถ้าคนอื่น ๆ มองมา ทั้งสองดูเหมือนคู่รักที่อ่อนหวานซึ่งหลาย ๆ คนอาจอิจฉาได้ “จากสองกลุ่มที่ไล่ตามเรามา คุณพอจะจำใครได้บ้างไหม?” เจเรมี่กระซิบ เมเดลีนส่ายหัว "ไม่มีนะ" เจเรมี่ดูเหมือนจะคิดหนัก “พวกเขาอาจเป็นคนของเฟลิเป้ ไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้ว่าเรามายังเมืองเอฟแล้ว และถ้าเขามีส่วนในการตายของล