บทที่ 800

ใบหน้าเล็กที่สง่างามและบอบบางนี้ดูเหมือนจะอ่อนโยนและสวยขึ้นมาก จมูกทรงสวยอันเล็ก ๆ และปากสีชมพูดอกซากุระอันจิ๋วล้วนมีเค้ารูปลักษณ์ของเจเรมี่ ลิเลียนยิ้มอย่างแจ่มใส กะพริบตาขณะที่เดินไปหาเฟลิเป้ “คุณพ่อคะ!” เฟลิเป้ยื่นมือออกไปและลูบหัวเล็ก ๆ ของลิเลียน “เด็กดี” เมเดลีนขมวดคิ้วเล็กน้อย เธออยากที่จะพาลิเลียนออกไปและบอกว่าเขาไม่ใช่พ่อของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอเกรงว่าจะทำให้ลิเลียนกลัว อย่าลืมว่า ลิเลียนอายุแค่สี่ขวบเท่านั้น ไม่เหมือนกับพี่ชายของเธอ เธอได้เติบโตขึ้นในสภาพแวดล้อมแบบปิดมาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เหมือนกับเจ้าหญิงตัวน้อยผู้ไร้เดียงสาและถูกหลงลืม ด้วยอายุเช่นนี้ เธอไม่สามารถเข้าใจถึงโลกของผู้ใหญ่ได้ เมเดลีนอยากที่จะพาลิเลียนออกไป แต่มาตรการรักษาความปลอดภัยของที่นี่เข้มงวดเกินไป เฟลิเป้คงจะพาเมเดลีนมาเจอลิเลียนในทุก ๆ วัน และบางครั้ง เขาคงจะยอมให้เมเดลีนอยู่ต่ออย่างไม่เต็มใจ อย่างไรก็ตาม มีคนคอยเฝ้าระวังอยู่ด้านนอกห้องเสมอ หลายวันต่อมา เมเดลีนเห็นข่าวในโทรทัศน์ ว่ากันว่ามีรถระเบิดในเขตชานเมือง รถถูกไฟไหม้จนเหลือแต่โครงทิ้งไว้และไม่พบคนขับ พวกเขาพบรถก่อนที่มันจะมอดไหม้จนหม