บทที่ 2463

บรรยากาศเบื้องหน้าเยือกเย็นกว่าสิ่งใด... มันเย็นจัดจนดูเหมือนห้องนั้นทำจากน้ำแข็งจนใคร ๆ ก็จะต้องสั่นด้วยความหนาว รอบ ๆ ฮาร์วีย์มีผู้คนจำนวนมากนอนอยู่บนพื้น พวกเขาต่างใกล้ตาย พวกเขาดูน่าสมเพชและหมดสภาพอย่างยิ่ง แต่ทุกคนต่างก็ยังคงพยายามเกาะติดกับชีวิตอันเป็นที่รักของพวกเขาอย่างดื้อรั้น ฮาร์วีย์หรี่ตาขณะที่พิจารณาพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพยายามดิ้นรนคลานออกจากห้องโถงบรรพบุรุษ แต่ทุกคนต่างถูกรั้งเอาไว้เมื่อห่างจากทางออกเพียงก้าวเดียว ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจมอยู่กับการสำรวจสถานการณ์และพยายามค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงที่แผ่วเบาก็เรียกเขาจากที่ไกลออกไป “นายน้อยยอร์ก…” ฮาร์วีย์หันไปมองที่มุมห้องทันที ฟาเบียนนอนอยู่ข้างกำแพงอย่างหมดสภาพ รอบตัวเขามีศพหลายราย หลายรายดูเหมือนจะถูกยิงตาย ฮาร์วีย์เดินเข้าไปถามเบา ๆ “เกิดอะไรขึ้นคุณแฮมิลตัน?” ฟาเบียนไอเป็นเลือดก่อนจะตอบอย่างอ่อนแรงว่า “ผมไว้ใจงูพิษ ผมมาที่นี่เพราะคิดว่าจอนจะสามารถจัดการกับปัญหานี้ได้ “แต่เขาหาข้ออ้างที่จะหลบหนีหลังจากที่ร่ายมนต์แล้ว หลังจากที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ” “กำแพงผีเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัย เขารู้สึก