บทที่ 2558

ไม่นานไฮเดอร์ บาวเออร์ก็ส่งสัญญาณ จากนั้นลูกน้องของเขาก็ก้าวออกมาด้วยเสียงของโลหะที่ขูดไปกับพื้น พวกเขาชักดาบออกมาในขณะที่จ้องฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างโกรธเกรี้ยว สีหน้าของเลสลี่ คลาร์กแย่ลงทันทีหลังจากที่ดังนั้น “รองหัวหน้าบาวเออร์ นายใหญ่แห่งหลงเหมินมอบตราหัวหน้าสาขาให้ผมด้วยตัวเขาเอง เพราะฉะนั้นใครหน้าไหนก็ไม่สามารถพรากมันไปจากผมได้” ฮาร์วีย์ให้เหตุผลอย่างใจเย็น “อีกอย่าง คุณคิดว่าผมควรจะขอโทษพวกเขาจริง ๆ เหรอ? “พวกเขาเป็นใคร? ทำไมผมจะต้องทำแบบนั้นด้วย?” “ทำไม? แล้วแกคิดว่าแกเก่งมาจากไหน?” ใบหน้าของไฮเดอร์มืดลง “ฉันจะบอกอะไรแกให้นะฮาร์วีย์ ที่ฉันไม่หักขาแกและส่งแกให้ประเทศหมู่เกาะก็เพราะฉันเคารพนายใหญ่แห่งหลงเหมิน! “เพราะฉะนั้นได้คืบแล้วอย่าเอาศอกเลย! “ที่ฉันใจเย็นแบบนี้อาจจะเป็นเพราะฉันแก่แล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงจะตัดหัวแกและสังหารตระกูลแกไปแล้ว!” ไฮเดอร์เดือดดาลด้วยความโกรธในขณะนี้ ราวกับว่าเขากำลังจะลุกขึ้นตบฮาร์วีย์จนตาย “นายน้อยยอร์ก หัวหน้าบาวเออร์เป็นคนที่ถูกเคารพและมีอิทธิพลอย่างมากในกองบังคับคดีของหลงเหมิน ที่เขาทำเพื่อนายขนาดนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว! “หยุดโลภได้แล้ว!” เอล