บทที่ 289

ในขณะที่ลิเลียนวางแผนเพื่อให้เขายืมเงินอีกแปดแสนดอลลาร์เพื่อการใช้จ่ายของตัวเธอเอง ก็เกิดเหตุการณ์ครั้งใหญ่ขึ้นที่สนามบินนิอัมมี่ มีเที่ยวบินไม่มากมาลงสนามบินนิอัมมี่ และส่วนใหญ่มาจากจังหวัดใหญ่ ๆ ในขณะนั้นชายผู้มีเสน่ห์ในชุดสูททรงสลิม ผมของเขาถูกเซ็ตไว้อย่างดีกำลังยืนอยู่ที่ประตูผู้โดยสารขาเข้า เขาเอามือไพล่หลัง เขาไม่เล่นโทรศัพท์ แต่ถือช่อดอกกุหลาบโดยเอามือไพล่หลัง ดูท่าทางเย็นชา สาว ๆ หลายคนที่เดินผ่านไปมาก็อดไม่ได้ที่จะส่งสายตาเป็นประกาวเมื่อเห็นเขา ทุกวันนี้หายากเหลือเกินที่จะเห็นผู้ชายไม่เล่นโทรศัพท์ขณะรอใครบางคนที่ประตูผู้โดยสารขาเข้า ท่าทางนั้นทำให้สาว ๆ หลายคนหลงเสน่ห์ หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนเดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า มีบอดี้การ์ดแปดคนในชุดสูทสีดำเดินนำหน้าเคลียร์ทาง หลังจากนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวัยห้าสิบปีเดินออกมาจากประตูผู้โดยสารขาเข้า เธอมีรูปร่างที่สมบูรณ์และดูร่ำรวย แต่เธอก็ยังถือว่าค่อนข้างผอม แม้ว่าเธอจะเข้าสู่วัยชรา แต่เธอก็ยังคงแต่งหน้าหนาเตอะ ทั้งยังสวมใส่เครื่องประดัยหรูหราใหม่ประจำฤดูกาลทั้งที่มีและลำคอ เพียงแค่การเดินของเธอก็ดูมีอำนาจและมีอิทธิพล