บทที่ 3157

โลแกน โบวี่ไม่กล้าที่จะอ้าปากตอบแม้แต่คำเดียว ฮาร์วีย์ ยอร์กตบหน้าเขาเบา ๆ แล้วพูดว่า “ถ้าฉันเห็นนายเอาเปรียบคนแบบนี้อีก ถ้านายต่อต้านฉันอีก… “ฉันฆ่าแน่” “เข้าใจแล้ว! ฉันเข้าใจแล้ว!” โลแกนพยักหน้าอย่างกระวนกระวาย ใบหน้าของเขาซัดเผือดราวกับว่าเขาเป็นคนรับใช้ที่ต่ำต้อยของฮาร์วีย์ ผู้คนต่างเงียบสนิท ร่างกายของพวกเขาแข็งทื่อไปหมด พวกเขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขาได้ ดีแลน โบวี่เองก็ตกตะลึงโดยสิ้นเชิง ฮาร์วีย์เหลือบมองเขาอย่างใจเย็นแล้วพูดอย่างเย็นชา “ฉันบอกนายแล้ว ลุงสองของนายก็ไม่สามารถช่วยนายได้หรอก “ลองถามเขาสิว่าเขากล้าที่จะพูดแม้แต่คำเดียวหรือเปล่า” ดีแลนรู้สึกหมดหนทางมาก เขาต้องการออกจากสถานการณ์เหลือเกิน แม้แต่บุคคลที่มีสถานะใหญ่โตของตระกูลโบวี่ก็ยังถูกฮาร์วีย์ตบหน้า แล้วดีแลนจะทำอะไรได้อีก? นี่มันน่าอายจริง ๆ… ฮาร์วีย์เช็ดมือของเขาด้วยกระดาษทิชชู่แล้วจ้องไปที่โลแกน “คราวนี้ฉันจะไม่เอาเรื่องนายที่นายยังไม่ปล่อยลิเลียนและแมนดี้ นายไม่สามารถตัดสินใจเรื่องแบบนั้นได้อยู่แล้ว “แต่น้องเขยสุดที่รักของนายไม่เพียงแต่จะท้าทายฉันเท่านั้น เขายังคุกคามน้องสะใภ้ของฉ