บทที่ 3456

ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่มีทีท่าจะสนใจสายตาที่มองมายังเขาแม้แต่น้อย เขากวักมือเรียกให้บริกรที่มีท่าทีหวาดกลัวเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะหยิบแชมเปญหนึ่งแก้วขึ้นมา ก่อนกระแอมในลำคอ “คุณนายลี เพื่อเห็นแก่แชมเปญแก้วนี้ผมจะให้โอกาสคุณ “ออกมาเดี๋ยวนี้เลย แล้วผมจะทำให้คุณยังครบสามสิบสองต่อไปได้” คุณนายลีเย้ยหยันอย่างเย็นชา สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอไม่รู้ว่าฮาร์วีย์คือใคร เธอจึงคิดว่าเขาเป็นเพียงเด็กเหลือขอหยิ่งยโสไม่ใช่บุคคลสำคัญอะไร เธอเชื่อว่าผู้คนมากมายที่อยู่ที่นี่จะสามารถจัดการเขาได้ “คุณนี่มันไม่ได้เรื่องเลย คุณนายลี “ก่อนหน้านี้คุณก็ส่งคนมาจัดการผมไม่ใช่เหรอ? “แล้วทำไมตอนนี้ถึงไม่กล้าออกมาสู้หน้ากันล่ะ?” ฮาร์วีย์ถือแก้วแล้วเดินไปที่เวที “คุณเป็นภรรยาของหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งฟลัตเวลล์! “แต่น่าผิดหวังจริง ๆ!” "กล้าดียังไง?!” "คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?! ชายวัยกลางคนยืนขึ้นและถอดชุดสูทออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อลีบของเขาก่อนที่จะเดินไปที่เวทีด้วยความมุ่งร้าย “คิดว่ามีสิทธิ์มาดูถูกคุณนายลีแบบนี้ได้เหรอ?! "ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ! คุกเข่าและขอโทษเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นนายตายแน่!” ฮาร์ว