บทที่ 3548

เอลานอร์มีรอยยิ้มจาง ๆ เมื่อเธอเห็นฮาร์วีย์สงบลง เธอเหลือบมองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้ามีความหมาย และเอยอย่างแผ่วเบาว่า “ฉันต้องยอมรับว่านายกล้าหาญมาก สิ่งที่นายทำมันไม่ธรรมดาเลย “นายพุ่งตรงไปที่ชาริตี้ การ์เด้นเพียงลำพัง จากนั้นนายก็ทำให้นายน้อยบาวเออร์ต้องอับอายก่อนที่จะยิงเขาเข้าที่แขนทั้งสองข้าง “นายไม่กลัวเขาจัดการนายเอาเหรอ?” เสียงของเอลานอร์ดูเหมือนจะเย็นลงเล็กน้อย “การกระทำของนายจะเรียกว่าบ้าบิ่นหรือกล้าหาญดีล่ะ?” ร่องรอยของความโกรธแฝงอยู่ในสีหน้าหยิ่งยโสของเอลานอร์ แต่แทนที่จะสูญเสียบุคลิกภาพอันงดงามของตัวเองไป ออร่าที่ไม่สามารถบรรยายได้ที่เธอเปล่งออกมากลับยิ่งมากขึ้นไปตามอารมณ์ภายในตัวเธอด้วย เธอมีสีหน้าวอนโดนลงโทษ แต่ผู้ชายคนไหนจะกล้าทำร้ายเธอ เธอจะถูกเกลียดในตอนแรก แต่ไม่ว่าใครก็คงอยากจะพิชิตเธอให้ได้หลังจากอยู่กับเธอมาได้สักระยะหนึ่ง “พูดจบแล้วหรือยัง?” ฮาร์วีย์ไม่แยแสต่อสิ่งใด “นั่งลงได้แล้ว “การที่คุณไม่ต้องมีส่วนรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็ถือว่าผมเกรงใจคุณมากพอแล้ว “นอกจากนี้ ถ้าเจฟฟ์วางแผนที่จะเป็นศัตรูกับผมขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ผมก็ยินดีที่จะทำให้เขาพิการหรือไม