บทที่ 3551

มีผู้สูงอายุคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงกลางห้องโถง ดวงตาของเขาโปนออกมา เขาไม่หายใจและแน่นิ่งไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว ทำราวกับเขาตายไปแล้วอย่างใดอย่างนั้น “ชดใช้พวกเรามาเดี๋ยวนี้นะ ไอ้สารเลว! เข้าใจที่พูดหรือเปล่า!” ชายร่างใหญ่กำลังตะโกนใส่ดิลลอนอย่างโหดเหี้ยม “พ่อของฉันชื่นชอบศิลปะการต่อสู้ แต่ตระกูลของฉันไม่อนุญาตให้เขาฝึกเพราะเห็นว่าอายุมากแล้ว! “และพวกนายก็โผล่มาจากไหนไม่รู้! “นายแจกใบปลิวไปตามท้องถนน! แล้วพ่อของฉันก็ได้หนึ่งในใบปลิวพวกนั้นมา! “เขามาที่นี่ระหว่างจะฝึกฝน หลังจากเห็นว่าเขาสามารถอยู่ที่นี่ได้ฟรีสามวัน! “และดูสิว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น? เขาไม่ทันได้ร้องสักแอะก่อนตายด้วยซ้ำ! “นี่คือบูโดกันหรือห้องเก็บศพวะเนี่ย! “พวกนายกำลังฆ่าคน!” สมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลโกรธเคืองอย่างยิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของชายผู้นั้น "ถูกต้อง! เลิกพยายามชักจูงนักเรียนของพวกนายให้หลงทางได้แล้ว ถ้าไม่มีปัญญาสอนพวกเขาให้ดีล่ะก็!” “พวกนายจะต้องชดใช้ชีวิตปู่ของฉันมาซะดีๆ!” “เลิกพูดได้แล้ว! แค่ฆ่าพวกเขาก็พอ!” “ฆาตกร! ฆาตกร!” สมาชิกในตระกูลกรีดร้องด้วยความโกรธ ดูเหมือนพวกเขาพร้อมที่จะสังหารดิลล