บทที่ 462

แมนดี้ ซิมเมอร์ยังคงอ่านเนื้อหาอย่างหนักตลอดทั้งคืนได้ไม่พูดสักคำจนกระทั่งเช้าถัดไป แม้กระทั่งคืนถัดไป แมนดี้ก็ไม่บ่นหรือสัปหงกตลอดเวลา เวลาของงานเลี้ยงใกล้เข้ามาแล้ว แมนดี้นั่งอยู่แบบเดิมไม่ได้แล้วและจึงลุกขึ้น “ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันเชื่อคุณในจุดที่ฉันพึ่งพาการเดิมพันทั้งหมดของฉันไปกับคุณ” “แต่คุณจะทำอย่างไรให้ฉันเชื่อคุณได้ล่ะ?” “คุณมีบัตรเชิญงั้นเหรอ?” “ฉันคิดว่าคุณมีไอเดียที่จะหามันมาอย่างน้อยสักใบ” “คุณเอาแต่นอนตั้งแต่เมื่อคืน!” “คุณไม่เดินออกแม้แต่ประตูหน้าหรือโทรหาใครสักสายหนึ่ง!” “ฉันขอถามคุณหน่อยสิว่า คุณวางแผนที่จะเอาบัตรเชิญมาจากที่ไหน? หรือว่ามันแค่ร่วงมาจากบนฟ้าเหรอ?” ในตอนนั้น ไซม่อน ซิมเมอร์และลิเลียน เยทส์เคาะประตูอย่างหมดความอดทนแล้ว “ฮาร์วีย์ เกิดอะไรขึ้น?” “แกเตรียมอะไรไว้บ้าง?” “แมนดี้คุยใหญ่ไว้แล้วเมื่อวานนี้ ถ้าแกเติมเต็มคำสัญญาของแกไม่ได้ แกจะไม่มีที่ที่จะรอดชีวิตในตระกูลซิมเมอร์เร็ว ๆ นี้!” ฮาร์วีย์ชายตามองนาฬกาโรลเล็กซ์ที่ข้อมือของเขา “มันใกล้ถึงเวลาแล้ว แค่ตามผมมา” ฮาร์วีย์พาแมนดี้และครอบครัวของหล่อนออกมาจากบ้านและเรียกแท็กซี่เพื่อจะไปที่ซึ่งงานเ