บทที่ 639

“ผมดูเหมือนผีหรือเปล่าล่ะ?” ฮาร์วีย์เดินเข้าไปในห้องโถงที่เต็มไปด้วยผู้คนที่หวาดกลัวที่กำลังจ้องมองมาที่เขา และหยุดอยู่ตรงหน้าแซ็ค แซ็คตัวสั่นและเอื้อมมือไปสัมผัสมือของฮาร์วีย์ เขาพูดตะกุกตะกัก “ตัวอุ่น? แกยังมีชีวิตอยู่? เป็นไปได้ยังไง?” ฮาร์วีย์ตอบอย่างเย็นชาว่า “ดูเหมือนว่าคุณอยากให้ผมตาย” “ฮะ? โอ้ ไม่นะ!” แซ็คปฏิเสธ เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงกลัวรังสีที่แผ่ออกมาจากตัวของฮาร์วีย์ “ฮาร์วีย์!” แมนดี้กลับมาได้สติทันทีที่ฮาร์วีย์ปรากฏตัว เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดเขาแน่น ฮาร์วีย์กอดเธอกลับและลูบหัวเธอ “ผมทำให้คุณเป็นห่วง ผมควรจะกลับมาเร็วกว่านี้…” “ไม่ ฉันดีใจที่คุณกลับมา…” คนอื่นต่างเฝ้าดูก็รู้สึกรังเกียจกับฉากที่อบอุ่นหัวใจที่แสดงโดยทั้งสองคน ผู้อาวุโสซิมเมอร์แทบจะหยุดตัวเองจากการสั่นเทาไม่ได้ เขามองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตาสับสน “เป็นไปไม่ได้! พวกซิลวาและช็อปเปอร์จะไม่ยอมให้คนอย่างแกรอดกลับมาแน่นอน!” “ใช่! แกยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไงถ้าพวกซิลวาอยากจะกำจัดแก? นี่มันเวทมนตร์คาถาอะไรเนี่ย!” “แกสมควรตายไปซะดีกว่า!” คนอื่น ๆ เริ่มพูดคุยกัน ในสายตาของพวกเขา ฉากตรงหน้าพวกเขานั้นไม่มีทางเป็นไป