บทที่ 666

“ฮาร์วีย์อยู่ไหน?” แซ็ค ซิมเมอร์รีบเข้ามาและพูดอย่างเกรี้ยวกราด ไซม่อน ซิมเมอร์ฉวยโอกาสนี้ไว้ “ไม่เห็นเหรอว่าเขาไม่อยู่ที่นี่? เขาหนีไปแล้ว!” ร่างกายของผู้อาวุโสซิมเมอร์สั่นด้วยความโกรธ “ฮาร์วีย์ ยอร์ก ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่ามัน!” “ไป! ไปหาตัวไอ้สารเลวนั่นมาซะ!” ฝูงชนรีบเดินออกไปจากห้องโถงอย่างฉุนเฉียว ในที่สุดเมื่อคนในตระกูลซิมเมอร์กลับออกไป ไซม่อน ซิมเมอร์ก็ได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ ‘ให้ตายสิ ขอบคุณในความฉลาดของฉัน ฉันต้องโดนอัดเละแน่ถ้าฉันไม่ได้ฉลาดพอ’ “ขอบคุณพระเจ้าที่คุณอยู่ที่นี่นะที่รัก พวกเขาจะต้องไม่เชื่อผมแน่ถ้าไม่ได้คุณ” ไซม่อนพูดอย่างกังวลใจ “ฉันจะพูดอย่างนั้นออกมาทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะว่าต้องช่วยคุณ?” “แต่ไอ้คนโสมมฮาร์วีย์ไม่ได้มีประโยชน์อยู่แล้ว เขาเป็นแพะรับบาปจะดีกว่า!” “มาเถอะ ไปหาน้องสาวกับน้องเขยฉันเพื่อขอยืมเงินพวกเขาดีกว่า…” “คนพวกนั้นจะต้องตัดนิ้วคุณทิ้งแน่ ถ้าเร็ว ๆ นี้พวกเราไม่ยอมจ่ายเงิน!” ลิเลียน เยตส์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา ไซม่อนเสียเวลาพูดต่อไปมากกว่านี้ เขารีบมองหาของขวัญล้ำค่าและราคาแพงที่มีอยู่ในบ้าน ทั้งสองคู่เดินทางไปยังโรงแรมที่ธัญญ่า เยตส์อ