บทที่ 1183

เหมือนคราวที่แล้วไม่มีผิด หวาลี่ฟางออกไปจากห้องด้วยท่าทีที่แทบจะควันออกหูขณะที่หลิงอี้หรานนั่งลงข้างเตียงด้วยแอปเปิลและมีดปอกผลไม้ เธอเริ่มปอกเปลือกแอปเปิลให้กู้ลี่เฉิน “คุณบังเอิญเจออดีตเพื่อนร่วมงานที่ชั้นล่างเหรอ?” กู้ลี่เฉินถามด้วยท่าทางสบาย ๆ “ค่ะ คุณก็เคยเจอเขามาก่อนนะ กวอซิ่นหลี่ไงคะ คุณเจอเขาตอนที่ฉันมีเรื่องที่สตูดิโอถ่ายทำแล้ว” หลิงอี้หรานพูด เธอตอบกู้ลี่เฉินด้วยท่าทีสบาย ๆ โดยไม่มีท่าทีป้องกันตัวใด ๆ ‘กวอซิ่นหลี่...’ ดวงตาของกู้ลี่เฉินเปล่งประกาย เขายังคงจำได้ว่าตอนนั้นที่เธอหายตัวไป ใบหน้าของกวอซิ่นหลี่มีความกังวล ทั้งความเป็นห่วงและห่วงใยพวกนั้น... เขาเห็นแล้วว่ากวอซิ่นหลี่น่าจะสนใจในตัวเธออยู่ “ครับ ตอนนั้นเขาเป็นห่วงคุณ” กู้ลี่เฉินกล่าวเบา ๆ “เขาเป็นคนดีน่ะค่ะ” รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนมุมปากของหลิงอี้หราน เธอนึกถึงที่วันนี้กวอซิ่นหลี่เอาของเล่นทรานส์ฟอร์เมอร์มาให้อาหยันน้อย เธอไม่คิดเลยว่ากวอซิ่นหลี่จะเก็บของเล่นย้อนยุคพวกนั้นไว้เป็นอย่างดี แม้ว่าจะมีหุ่นทรานส์ฟอร์เมอร์รุ่นใหม่ ๆ ออกมาตลอดเวลา แต่ของเล่นทรานส์ฟอร์เมอร์ย้อนยุคที่กวอซิ่นหลี่มีไม่ใช่แค่มีเงินก็จะซื้อได