บทที่ 150

"ไม่ต้องห่วงน่า ไม่เป็นไร" หลิง อี้หราน ตอบ "เพราะจริง ๆ แล้ว... ทุกคนที่ศูนย์บริการสุขาภิบาลรู้ดีอยู่แล้วเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่ทำให้ห่าว เหมยยวี่ เสียชีวิตและฉันติดคุกสามปี" ชายผู้เอนกายบนโซฟาท้าวแก้มของเขาด้วยมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งถือแก้วไวน์แดงจิบจากมันเป็นครั้งคราว ชายคนนี้ดูสวยงามและไร้เดียงสาและมีเสน่ห์ที่เล็ดลอดออกมาจากระหว่างคิ้วของเขาโดยไม่เจตนา หากการมองเพียงเล็กน้อยจากเขาอาจทำให้ใครก็ตามตกลงไปในตาข่ายที่ถักทอแน่นหนาภายใต้ดวงตาของเขา “ไม่สามารถหนีหรือจากไปได้ ฉันเต็มใจตกหลุมพรางของเขา "และไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้หญิงจำนวนมากในเมืองเฉินจะมีความรู้สึกต่อเขา!" เย่ ฉงเว่ย ศึกษาอี้ จิ่นหลี ในขณะที่เขาดื่มคนเดียวและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจข้างใน “แต่มันเป็นความรู้สึกทั้งหมดและมีเพียงไม่กี่คนที่เปลี่ยนความรู้สึกเหล่านั้นให้กลายเป็นการกระทำ” "ท้ายที่สุดแล้วผู้ที่ดำเนินการ 'กระทำ' ได้ทำให้ นายน้อยอี้หงุดหงิดและลงเอยด้วยความทุกข์ยาก ถึงขนาดกลายเป็นเรื่องตลกในเมืองเฉิน" "ทำไมนายมาที่นี่ดื่มคนเดียวล่ะ? ถ้านายมาที่นี่เพื่อพบเพื่อนของนาย นายควรพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วยสิ ฉันอยากเจอเธอจริง