บทที่ 525

“เอาล่ะ ให้ผมกอดพี่ไว้สักพักนะ เดี๋ยวคนขับก็มาแล้ว” อี้ จิ่นหลีกระซิบเบา ๆ เขามองไปที่คนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้วหันไปมองกู้ ลี่เฉินที่กำลังเฝ้าดูพวกเขาอยู่ไม่ไกล ดวงตาของผู้ชายสองคนสบกันอีกครั้ง ครู่ต่อมา มีรถสีดำจอดด้านหน้าอี้ จิ่นหลี เขาจึงละสายตาออกไป หลังจากนั้นไม่นาน อี้ จิ่นหลีจึงขึ้นรถไปกับหลิง อี้หราน เนื่องจากหลิง อี้หรานหันหลังให้กับพวกเขา เธอจึงไม่ทันเห็นกู้ ลี่เฉินกับหลิง ลั่วอินที่ยืนมองอยู่ หลิง ลั่วอินเม้มริมฝีปากสีแดงสดของเธอจนรถสีดำหายลับไปจากสายตา เธอมองขึ้นมา “ลี่...” เธอปริปากกำลังกล่าวบางอย่างแต่เสียงกลับถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอของเธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายตรงหน้าที่ปกติแล้วมีท่าทางเย็นชาและยากที่จะเข้าหา ตอนนี้กลับดูสงบนิ่งและอดกลั้น ราวกับว่าเขาพยายามที่จะยับยั้งตัวเอง มากเสียจนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย เขาเป็นเหมือนคน... ที่กำลังพยายามระงับความหึงหวงเอาไว้! ... เมื่อหลิง อี้หรานกลับมาถึงคฤหาสน์อี้ อี้ จิ่นหลีมองดูเธออีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ “พี่ควรรีบเข้านอน พรุ่งนี้พี่ต้องทำงาน” อี้ จิ่นหลีกล่าว “อืม” หลิง อี้หรา