บทที่ 562

เขาคือ... กู้ ลี่เฉิน! เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสีเบจ ดูสบาย ๆ และผ่อนคลายเล็กน้อย ผมสีดำของเขากระเซอะกระเซิง แสงจันทร์สาดส่องกระทบผิวขาว ทำให้เห็นร่างแกร่งเพียงเสี้ยวเดียว เธอรู้สึกว่าเขาแตกต่างจากปกติ เขามองมาที่เธอ นัยน์ตาสีดำนิลแข็งแกร่งกลับดูเศร้าโศก สายตาของเขาที่มองมาที่เธอ ทำให้หลิง อี้หรานรู้สึกไม่สบายใจ ราวกับว่าเขากำลังมองทะลุเข้ามาในตัวเธอ กู้ ลี่เฉินเดินเข้ามาหาเธอทีละก้าว อี้หรานก็รู้สึกถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ลอยมากระทบบนใบหน้าของเธอ “คุณดื่มมาเหรอ?” เธอถามออกไปโดยไม่รู้ตัว “อืม นิดหน่อย” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ ดวงตาของเขาจดจ่ออยู่กับเธอ หลิง อี้หรานเม้มริมฝีปาก “มันดึกแล้ว ฉันต้องกลับบ้านก่อน ลาก่อนนะ” เธอพูดขณะก้าวเท้าจะเดินจากไป เมื่อเธอก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มือหนาก็คว้าแขนของเธอและดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด เธอตกอยู่ในอ้อมแขนกว้าง กลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์นั้นแย่กว่าที่เธอได้กลิ่นในตอนแรกเสียอีก เขาเมามาก! เขาดื่มมากขนาดไหน? “ปล่อยฉัน!” หลิง อี้หรานตะโกน มือของเขายังคงกอดเธอไว้แน่น “บอกผมที ผมจะหาเธอเจอได้ที่ไหน? ผมตามหาเธอมานานแล้ว แต่ผมกลับหาเธอไม่เจอ! ผมหาเธอไม่เ