บทที่ 1012

มาริลินตีสีหน้ากระอักกระอ่วน “ที่รักคะ คุณไม่ต้องบอกฉันเรื่องงานหรือเงินที่คุณหาได้หรอก ฉันแค่… ฉัน…” มือของเจย์ยื่นค้างอยู่กลางอากาศ เป็นแบบนั้นมาริลินจึงรับบัตรไว้ด้วยสองมือ แววตายินดีของเธอไม่สามารถปกปิดเจย์ได้ เขาอธิบายให้เธอฟัง “ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากแบ่งกับคุณ แต่ผมแค่อยากเอาเงินนี้ไปใช้เรื่องอื่น” มาริลินหลุดร้อง ‘โอ้’ ก่อนที่จะกำบัตรไว้แน่น โดยไม่มีเจตนาจะส่งคืนแต่อย่างใด เจย์ได้เรียนรู้บางอย่างว่า ความรู้สึกมั่นคงของผู้หญิงคนนี้ขึ้นอยู่กับเงิน ไม่ใช่ตัวของเขา การได้รู้แบบนี้ทำให้เขาไม่มีความสุขเหมือนกัน “งั้นคุณก็ใช้เวลาฝึกตามสบายเถอะค่ะ ฉันจะไปรอคุณในห้องนอนนะ” มาริลินยืนตัวตรงและยิ้มอ่อนโยนมาให้ แววตาเจย์เย็นเยียบราวน้ำแข็ง “อืม” แม้ว่าเธอจะแสดงให้เห็นว่าสนับสนุนในสิ่งที่เขาทำ แต่เธอก็ไม่ได้ใจเขา คืนนี้เธอไม่อยากนอนกับเขาแล้วสินะ? เมื่อเห็นเงิน ก็ดูเหมือนว่า… เธอจะเลิกตื๊อได้ เจย์ส่ายหน้าก่อนพยายามกดความรู้สึกไม่พอใจที่เขามีต่อภรรยาตัวเองซึ่งกำลังท่วมท้นในใจ นาฬิกาบนผนังเดินต่อไปเรื่อย ๆ เจย์ยังคงเล่นเพลงที่คุ้นเคยวนไปมา จนกระทั่งเข็มนาฬิกาไปถึงเลข 12 เจย์ถึงยอมร