บทที่ 1053

ดวงตาเจย์หม่นแสง ถ้าไม่ใช่เพราะเขารู้ความจริงที่เธอรักชายอื่นอยู่ แม้แต่ชายเย็นชาไร้ใจแบบเขาก็คงไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของการเกี้ยวพาราสีนี้ได้หรอก ใช่ไหม? “เงียบเถอะ” เขาหันหน้ามาและมองเธออย่างเกรี้ยวกราด แองเจลีนตัวงอเพราะความกลัว เจย์หันกลับไปก่อนเดินนำออกจากลิฟต์อย่างเร็ว แองเจลีนเดินตามเขาไปด้วยสีหน้าหม่นเศร้า เมื่อทั้งสองก้าวออกจากลิฟต์ พวกเขาต่างก็รีบเร่งไปที่ห้องผ่าตัดของไทเกอร์ เมื่อหมอเห็นแองเจลีนก็รีบรายงานเธอ “ท่านประธานเซเวียร์ครับ อาการของไทเกอร์จู่ ๆ ก็ทรุดหนัก ตอนนี้เด็กมีอาการค่อนข้างเสี่ยง…” เจย์รู้สึกกระวนกระวายมาก “เกิดอะไรขึ้นกับไทเกอร์ครับ?” แองเจลีนมองเจย์อย่างกังวลพร้อมปลอบเขา “ไม่ต้องห่วงมากไปหรอก บางทีอาการก็ทรุดลงได้ถ้าภูมิคุ้มกันของเด็กยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่…” เจย์มองเธอเย็นชา “คุณกำลังแก้ตัวให้การไร้ความสามารถของคุณอยู่เหรอ?” แองเจลีน “...” “โธ่ ลูกชายแม่” เสียงร้องไห้คร่ำครวญของมาริลินดังลอดออกมาจนถึงทางเดิน เจย์รีบพุ่งตัวไปอยู่ข้างมาริลินทันใด “มาริลิน” มาริลินโถมตัวเข้าหาอ้อมกอดของเจย์ พร้อมร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ “หมอบอกว่าลูกเราคงจะไม่รอด ที่รักคะ