บทที่ 1114

เจย์จ้องมองเธอ ไหล่บอบบางทำให้เธอดูอ่อนแอแต่ดวงตาของเธอเจิดจ้า… จ้ามากเสียจนเห็นความมุ่งมั่นและความดื้อรั้น “นายไปไหนมา?” แองเจลีนถาม ก้มลงมองเขา เจย์ยกแขนขึ้นมาหนุนหัวแล้วก็มองแองเจลีนอย่างไร้อารมณ์ “บ้าน” แองเจลีนอึ้งไปเล็กน้อย “ไปเจอพวกอาเรสมาเหรอ?” “อืม” “พวกเขาบอกอะไรนายบ้าง?” ดวงตาแองเจลีนฉายแววกระวนกระวาย ดวงตาเจย์เย็นชาเล็กน้อย เมื่อเขาพูดน้ำเสียงก็ไร้ความอบอุ่น “คืนอาเรส เอนเตอร์ไพรส์ให้ตระกูลอาเรสซะ แองเจลีน” แองเจลีนมองเจย์ด้วยสายตาว่างเปล่า “ใครบอกให้คุณมาทำแบบนี้?” เจย์ทำท่าสง่ามีราศีก่อนบอกว่า “ผมเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซีย ผมมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าอาเรส เอนเตอร์ไพรส์จะอยู่หรือไป” ท่าทางอ่อนโยนของแองเจลีนเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวทันใด “ถ้านายอยากตัดสินใจเรื่องแกรนด์เอเซีย ก็รอให้ความจำนายกลับคืนมาทั้งหมดก่อน ไม่ใช่ตอนนี้” เจย์หน้าเครียด “นั่นมันครอบครัวแล้วก็รากเหง้าผม แองเจลีน ผมไม่สามารถเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์เอเซียแล้วก็เหยียบย่ำตระกูลอาเรสที่เลี้ยงผมมาได้ คุณทำให้ผมกลายเป็นคนไร้หัวใจแล้วก็อกตัญญู” แองเจลีนพูด “ฉันเข้าใจแล้ว นายได้เจอแค่แม่เลี้ยงของนายสินะตอนที่กลับไปตร