บทที่ 1147

เจย์ไม่รู้ว่าตัวเขากลับมาที่สวนบันทึกรักได้อย่างไร แม้ว่าเขาปรารถนาที่จะหนีไปจากสถานที่แสนอึดอัดนี้ แต่เขาก็ยังกลับมาที่นี่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ไม่ว่าภรรยาของเขาจะแย่อย่างไร แต่เขาก็รู้ดีในจิตใต้สำนึกที่ว่า เขานั้นยังห่วงและรักเธออยู่ เขาไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ความรักก็เหมือนเสียงเพรียกที่พาเขากลับมาหาแองเจลีน ถึงอย่างนั้นสีหน้าเขาก็ดูพร้อมเผชิญหน้าอีกหน เมื่อเขาเปิดประตูวิลล่าเข้าไป เจย์ก็เห็นแองเจลีนนั่งอยู่บนโซฟาเงียบ ๆ เมื่อสายตาพวกเขาประสานกัน ดวงตาเขาก็เต็มไปด้วยโทสะ ส่วนแววตาของเธอก็มีความรู้สึกผิด เขาเดินเข้าไปหาเธอ ถือเสื้อสีขาวของตนซึ่งตอนนี้มีเลือดสีแดงสดติดอยู่ไว้ในมือ เขาก้มหน้าลงมองเธอ แองเจลีนจำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมองเขา ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความเดือดดาล สีหน้าของแองเจลีนหม่นลงเมื่อเธอถาม “คุณไปที่ตระกูลอาเรสมาใช่ไหม?” เจย์ชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่รอยยิ้มหยันจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าทรงเสน่ห์ เขาก็เป็นเหมือนคนโง่ที่เอาแต่ฝันลม ๆ แล้ง ๆ เขามักจะหวังไว้เกินจริงว่าเธอจะไม่มีส่วนรู้เห็นอะไรกับแผนและเล่ห์กลต่าง ๆ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงว่าเธอรับรู้เรื่องพวกน