บทที่ 1194

เซย์นมองโจเซฟินอย่างฉงนใจแล้วถามอย่างสงสัยว่า “เธอมองแบบนี้หมายความว่ายังไงโจเซฟิน? เธอมองแบบนี้เล่นเอาฉันกลัวเลยนะ” โจเซฟินโพล่งออกมาด้วยความอาย “พี่เชอร์ลีย์เป็นยังไงบ้าง?” ด้วยเหตุผลบางอย่าง โจเซฟินรู้สึกมีอารมณ์ซาบซึ้ง ทั้งขอบคุณและนับถือ เมื่อนึกถึงนางฟ้าอย่างเชอร์ลีย์ที่ช่วยให้ทั้งเธอและเซย์นได้มีโอกาสใหม่ในชีวิตอย่างเงียบ ๆ ไม่เรียกร้องอะไร เซย์นตอบ “พรุ่งนี้เชอร์ลีย์จะเข้ารับการผ่าตัด ฉันเชื่อว่าสวรรค์จะต้องเข้าข้างคนดี ดังนั้นเชอร์ลีย์ต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน” โจเซฟินยิ้มเล็กน้อย เมื่อเธอได้เห็นว่าเซย์นห่วงใยเชอร์ลีย์แค่ไหน เธอก็ไม่รู้สึกหึงหวงเลยสักนิด ตรงกันข้ามเธอกลับรู้สึกสงบและโล่งใจ โจเซฟินบอก “เวลาเหมาะเลย งั้นฉันจะแวะไปเยี่ยมพี่เชอร์ลีย์ที่โรงพยาบาลตอนบ่าย ฉันจะได้ให้กำลังใจเธอ” เซย์นงงพูดไม่ออก แองเจลีนบอกกับโจเซฟิน “ช่วยส่งต่อข้อความของฉันให้พี่เชอร์ลีย์ด้วยได้ไหม? บอกเธอว่าฉันอาการค่อย ๆ ดีขึ้นแล้ว บอกเธอว่าไม่ต้องห่วงเรื่องของฉัน เธอผ่าตัดเสร็จเมื่อไรฉันจะไปเยี่ยมเธอแน่นอน” โจเซฟินพยักหน้า “อืม” เจย์รับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงสถานะเล็กน้อยของเชอร์ลีย์จากคำที่แ