บทที่ 1254

เจย์พูดกับเซย์น “ไปเดินถามรอบ ๆ สิแล้วหาว่าโรงแรมฟลาวเวอร์ ซิตี้อยู่ไหน” เซย์นชี้หน้าตัวเองและถาม “ทำไมต้องเป็นผม?” เจย์ตอบ “เพราะว่านายเป็นคนไร้ประโยชน์ที่สุดในหมู่พวกเราไง นายต้องโดนฝึกไว้” เซย์นร้องครวญครางและเดินหายไปกลางฝูงชน ในที่สุดเซย์นก็เข้าใจบางเรื่องแล้วว่าการทะเลาะกับเจย์นั้นเสียเวลาไปเปล่า ๆ เซย์นเจอสาวสวยสามคนและเข้าไปถามทางพวกเธอ แต่เขาก็ไม่ได้เรื่องอะไรจากพวกเธอดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากกลับมาอย่างสิ้นหวัง เขายักไหล่และโบกมือให้เจย์ “พวกเธอเข้าใจว่าผมพูดอะไร แต่ผมไม่เข้าใจสักนิดว่าพวกเธอพูดอะไร” เจย์รำคาญใจ “ทำไม่นายไม่เรียนภาษาถิ่นทางเหนือไว้บ้างก่อนที่เราจะมาที่นี่?” เซย์นเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ “นี่มันตรรกะอะไรกัน? อย่าบอกนะว่าผมต้องไปเรียนทุกภาษาในโลกก่อนที่เราจะเดินทางน่ะ?” เจย์ส่งสายตาให้เกรย์สันและเกรย์สันก็ออกไปถามทางคนอื่น เขาพูดภาษาถิ่นทางตอนเหนือได้อย่างคล่องแคล่วและไม่นานเขาก็ได้คำตอบที่ต้องการ เกรย์สันรีบจ้ำกลับมาและบอกว่า “โรงแรมฟลาวเวอร์ ซิตี้นั้นอยู่ที่ตีนเขาจันทร์กระจ่างห่างจากที่นี่ไปหกไมล์ เรานั่งรถแท็กซี่ไปได้ครับ” เซย์นอับจนคำพ