บทที่ 1275

คาร์สันวิ่งผ่านหลายป้อมก่อนจะเจอโคลอยู่ที่ป้อม 48 โคลถือขวดเหล้าไว้ในมือและห้อมล้อมไปด้วยบรรดาสาวสวย “โคลลี่ เมื่อไรคุณจะมาแต่งงานกับฉันล่ะคะ?” โคลนั้นมึนนิดหน่อย “พอราชินีอันดับหนึ่งของฉันเข้าประตูมาเมื่อไร ฉันจะแต่งกับพวกเธอทุกคนเลย” พวกสาว ๆ หัวเราะคิกคักไม่หยุด ในความคิดของพวกเธอนั้นการได้แต่งงานกับนายน้อยหนุ่มที่อ่อนโยนและหล่อเหลาถือเป็นเรื่องดี พวกเธอไม่สนว่าจะได้แต่งงานเป็นภรรยาหลวงหรือไม่ เพราะว่านายน้อยจะต้องดูแลภรรยาของเขาทุกคนอย่างดีและรักใคร่แน่ ดังนั้นพวกเธอจึงไม่สนใจเรื่องสถานภาพอะไรทั้งนั้น โคลนอนเหยียดอยู่บนม้านั่งไม้ยาว มองไปที่ท้องฟ้ากว้าง ประกายในตาเขามืดหม่นลง บางทีชาตินี้เขาคงไม่ได้แต่งภรรยาหลวงหรอกมั้ง? นี่มันก็สามปีแล้ว แองเจลีนคงต้องเกลียดเขามากไม่อย่างนั้นเธอไม่มีทางเมินเขานานขนาดนี้แน่ “พอภรรยาหลวงฉันเข้ามาในชีวิต พวกเธอสาว ๆ ต้องต้อนรับเธอแล้วก็ดูแลเธอให้ฉันอย่างดีด้วย” จู่ ๆ โคลก็พูดขึ้นมา ตราบใดที่แองเจลีนพอใจเขาก็จะทำทุกอย่างที่ทำได้ให้เธอ บรรดาสาว ๆ ต่างก็อึ้งไปขณะที่พวกเธอแกล้งชกโคลขำ ๆ “คุณนี่ใจร้ายจัง” คาร์สันเดินเข้ามาแล้วแหย่สาว ๆ ว่า “รู้