บทที่ 47

ดวงตาของเจย์หดแคบลงในขณะที่เขาครุ่นคิดว่าเขารู้อะไรเกี่ยวกับความลับของโรสบ้าง ไม่กี่ปีที่ผ่านมา เขาจ้างคนไปสืบเธอ เธอปลอมเรื่องการศึกษาอันต่ำเตี้ยไม่ได้แน่ เธอเรียนเอกวรรณกรรมและวารสารศาสตร์สมัยมหาวิทยาลัย มันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับความมั่นคงทางไซเบอร์สักนิด แล้วเธอไปเรียนเทคนิคแฮ็คกิ้งอันร้ายกาจแบบนั้นมาจากไหน? โรสคิดได้ว่าหากเธอไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจนกับเจย์ ความสงสัยของเจย์จะคงอยู่ตลอดไป ถ้าเขาส่งใครมาสืบเรื่องของเธอเพราะเรื่องนี้ เขาจะต้องรู้เรื่องของร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยแน่ ถ้าเป็นแบบนั้น เธอจะเสียเปรียบมากกว่าได้กำไร "ฉันเรียนรู้ด้วยตัวเอง" โรสรีบตอบ เจย์มองไปที่ดวงตาของเธอด้วยความสับสนในหัว "เธอเก่งขนาดนี้เพราะเรียนด้วยตัวเอง?" เขาถามอย่างไม่ค่อยเชื่อนัก นักศึกษาวิทยาลัยขนาดเล็กชั้นสามที่ไม่ได้มีคุณภาพนัก เรียนด้วยตัวเองว่าต้องแฮ็คอย่างไรถึงแฮ็คเข้าเครื่องเขาได้? 'หรือว่าเธอเป็นอัจฉริยะแฝงตัว?' สายตาของเจย์สอดส่องเข้าไปในดวงตาของโรส ขนตายาวเป็นแพของเธอสั่นไหวอย่างนุ่มนวล เขามั่นใจ นี่เธอโกหกอีกแล้ว? "จำไว้ด้วยว่ามาทำงานให้ทันในวันจันทร์หน้า" เจย์พูดออกมาหลังจากเงี