บทที่ 613

โจเซฟินเช็ดเหงื่อเย็น ๆ ให้แองเจลีน “นี่คือสิ่งที่พี่สะใภ้ฝากไว้ให้พี่ชายของฉัน...” ก่อนที่เธอจะพูดจบ เจย์ก็จ้องมองมาที่เธออีกครั้ง โจเซฟินเงียบลงอย่างรวดเร็วทันที แองเจลีนก้าวไปข้างหน้าและโต้เถียงทันทีว่า “ท่านอาเรส อย่าโมโหนะคะ ฟังดิฉันก่อนค่ะ มันเป็นเพราะว่าต้นพรรณไม้ชนิดนี้ละเอียดอ่อนมาก ดิฉันจึงปลูกมันลงในกระถางที่แยกจากกัน ตอนนี้มีต้นพรรณไม้อยู่สี่กระถางและอยู่ตรงนั้น มันจะเป็นหนึ่งหรือสองกระถางที่อยู่รอด แม้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะจบลงด้วยไม่ดีก็ตาม” “และ… พวกมันทั้งหมดอาจจะรอดถ้าคุณโชคดีพอ เมื่อถึงเวลา ใครจะรู้ว่าพรรณไม้ชนิดนี้ที่นี่จะเพาะพันธุ์ได้หลายพันต้นจากต้นเดียวก็เป็นไปได้ บางทีเมื่อถึงเวลานั้น มันอาจจะเป็นไปได้ที่จะเพาะพันธุ์สวนพรรณไม้...” โจเซฟินหัวเราะออกมา “เพาะพันธุ์ลูกหลานหลายพันต้นจากต้นเพียงต้นเดียวเหรอ? ฮ่าฮ่า เธอคิดเกินไปหรือเปล่า?” ถึงอย่างนั้น เจย์ดูโล่งใจด้วยเหตุผลบางอย่าง อาจเป็นวลีเด็ดของแองเจลีนที่ว่า ‘เพาะพันธุ์ลูกหลานหลายพันตัวด้วยต้นเพียงต้นเดียว’ ซึ่งทำให้ความโกรธของเขาสงบลงได้สำเร็จ เขาพูดด้วยความหมายลึกซึ้งว่า “ถ้าอย่างนั้น เธอต้องทำงานหนักแล้วล่ะ