บทที่ 697

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ยิ่งฉันคิดถึงวิธีที่เขาไม่ต้องการฉันมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งต้องมีชีวิตที่ดีขึ้นเท่านั้น ฉันแค่อยากให้เขารู้ว่าฉันยังคงสบายดี แม้จะไม่มีเขา ฉันก็ยังอยู่ได้สบาย ๆ” โจเซฟินพึมพำ การตอบสนองของทั้งคู่ต่อการเลิกราก็ไม่ต่างกันมาก โจเซฟินเป็นคนประเภทที่จะแบกรับความเจ็บปวดไว้ด้วยตัวเอง โดยซ่อนมันไว้เบื้องหลังการใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เธอจะต้องทนทุกข์กับการรักษาศักดิ์ศรีของเธอเพื่ออยู่ให้ได้ แม้ว่าแองเจลีนอาจเป็นคนที่เธอดูมีความเชื่อมั่นในความสัมพันธ์นี้มากจนไม่เชื่อว่าเจย์ไม่รักเธออีกต่อไปแล้ว และเธอก็จะตั้งใจทำอะไรก็ตามถ้ามันหมายถึงกับต้องทำลายต่อหน้าเจย์ก็ตาม ทว่า หากแองเจลีนวางใจอย่างสุดซึ้งในการยุติความสัมพันธ์ เธอก็จะได้รับความเสียหายที่เลวร้ายยิ่งกว่าโจเซฟินอีก แองเจลีนเป็นคนประเภทที่รักโดยไม่มีข้อแม้ “ฉันจะไม่ยอมแพ้พี่ชายของเธอแน่นอน โจเซฟิน จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของฉันก็ตาม” เธอกล่าวด้วยความมุ่งมั่นขณะที่เธอนอนอยู่บนโซฟา ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่เพดานอย่างว่างเปล่า ในตอนนี้ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของแองเจลีนได้ โจเซฟินทำได้เพียงเดินตามกระแสความคิดของเธอ “ไม่อดอาหา