บทที่ 730

โคลแสดงรอยยิ้มอย่างสดใส ขณะที่เขามองลงไปที่เจย์ ดวงตาที่ท่วมท้นของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “แองเจลีนเป็นของฉัน มันไม่ใช่เรื่องของคุณถ้าฉันคิดจะทำอะไรกับเธอ” เจย์ยกมือขึ้นตบเขาเสียงอย่างดัง โคลโกรธจัดและหน้าซีดอย่างน่ากลัว รอยยิ้มอันอบอุ่นในตอนแรกของเขาจางลงจากมุมตาของเขาและนิ้วเรียวของเขาสัมผัสใบหน้าที่ร้อนระอุ “ถ้านายคิดว่าจะหลบจากการตบของฉันได้ ฉันเกรงว่านายจะคิดผิดแล้วล่ะ” เสียงของเขาอ่อนโยนมากและฟังดูเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ เจย์ดูหมิ่น ดวงตาที่ลึกซึ้งของเขาเปล่งแสงอันเย็นยะเยือกออกมา “จนกว่าฉันและแองเจลีนจะหย่ากันอย่างเป็นทางการ นายไม่ได้รับอนุญาตให้แตะต้องตัวเธอ ไม่อย่างนั้น นายจะต้องชดใช้อย่างสาหัส” โคลหัวเราะคิกคัก “ฮ่า ๆ น่าสนใจ” นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาเคยได้รับภัยคุกคามแบบนี้ “ถ้าอย่างนั้นจะรอดูแล้วกัน” โคลพูด มือของเขาวางลงไปบนเก้าอี้รถเข็นของเจย์อย่างนุ่มนวล สายตาที่เฉียบคมของเจย์มองลงไปที่มือของเขา และดวงตาที่เหมือนเหยี่ยวของเขาก็หดตัวลงทันที ก่อนที่เขาจะเคลื่อนตัว ฟินน์รีบดึงมือของโคลออกไป เขาหัวเราะและพูดว่า “ท่านประธานอาเรส ไม่ชอบให้คนอื่นแตะต้องทรัพย์สินข