บทที่ 749

แองเจลีนเอียงศีรษะเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงที่มีแต่เธอและโคลเท่านั้นที่ได้ยินว่า “นี่คือแม่เลี้ยงที่ชั่วร้ายของฉัน คุณช่วยฉันลดความเย่อหยิ่งของเธอลงหน่อยได้ไหม?” โคลยิ้มราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ “ยินดีให้บริการครับ” แอนมองพินิจพิเคราะห์โคลอยู่ชั่วขณะ และแสดงความสงสัยผ่านดวงตาของเธอ “นี่ คุณหนู สุภาพบุรุษคนนี้เป็นใครกัน?” แองเจลีนมองไปที่โคล น้ำเสียงของเธอแผ่วเบา “คุณพูดไปเองเลยดีกว่า” นี่เป็นเพราะว่าแองเจลีนเชื่อว่าคำพูดที่เย่อหยิ่งของโคลจะสามารถทำให้แอนกลับมาเป็นผู้ไร้ประโยชน์ได้ แน่นอนว่าโคลเดินไปหาแอนอย่างสุภาพและแนะนำตัวเองว่า “สวัสดีครับ ผมชื่อโคล ยอร์ก ผมเป็นแฟนใหม่ของแองเจลีน แล้วคุณล่ะเป็นใคร?” ใบหน้าของแอนดูไม่น่าดูเล็กน้อย ด้วยตัวตนของเธอ ไม่ว่าภายนอกของเธอจะน่าประทับใจแค่ไหน เธอไม่สามารถเชิดหน้าขึ้นได้ในบ้านหลังนี้ เธอเป็นนายหญิงที่น่าอับอาย “แอน คอนเนอร์” เธอละเว้นสถานะตัวเองและระบุชื่อของเธอเท่านั้น ดวงตาของโคลเปล่งประกายด้วยความสุข แม้ว่าจะดูเหมือนรอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตรายอย่างชัดเจน แต่แอนรู้สึกว่ารอยยิ้มของชายผู้นี้ซ่อนพิษเอาไว้ “แล้วจะให้ผมเรียกชื่ออะไรดีล่ะ?” โ