บทที่ 763

มันเป็นบรรยากาศที่หนาวเย็นระหว่างแองเจลีนและเจย์ เจย์กลัวว่าเขาจะเผลอทำให้เธอรู้ความรู้สึกของเขาถ้าเขาพูดมากเกินไป แองเจลีนไม่กล้าพูด เพราะกลัวว่าจะทำให้นายท่านคนนี้ไม่พอใจ ในท้ายที่สุด แองเจลีนก็ทำลายความเงียบระหว่างพวกเขา เธอพูดด้วยความเศร้า “ฉันขอโทษนะ เมื่อสองปีที่ฉันจากไป นายต้องผ่านอะไรมามากมาย แต่ฉันกลับไม่สามารถอยู่เคียงข้างนายได้ในฐานะภรรยาของนาย” เจย์จ้องมองลึกลงไปบนใบหน้าที่เสียใจของแองเจลีน จริง ๆ แล้วเขาควรจะเป็นคนที่พูดคำขอโทษ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเขาที่ทำให้เธอไม่พอใจ ตระกูลอาเรสจะเผยแพร่เและบิดเบือนรื่องอื้อฉาวสกปรก ๆ ของเธอได้อย่างไร? เธอควรจะเป็นนายหญิงของตระกูลเซเวียร์ผู้ซึ่งอยู่บนแท่นอย่างภาคภูมิใจ เธอไม่ควรจะเป็นเด็กสาวผู้น่าสงสารที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผู้ที่ถูกทำให้เสียโฉม ถูกบังคับให้กระโดดตึกและยังต้องมาถูกสามีทอดทิ้งอีก เสียงจากลำคอที่เซ็กซี่ของเขาดังก้อง คำว่า ‘แองเจลีน’ ติดอยู่ในลำคอของเขา มันเป็นชื่อที่เขาร้องออกมานับครั้งไม่ถ้วนในความฝัน แต่ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดต่อหน้าเธอ “เธอไม่ได้ทำผิดอะไรกับฉันเลย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เสียงที่ออก