บทที่ 846

เจย์เดือดดาล “แองเจลีนเธอมันหน้าด้านมาก” เขาเสียสติ เขาจับข้อมือลองเธอและลากเธอเข้าไปในห้องนอนห้องข้าง ๆ แองเจลีนงุนงง เขาอยู่บนรถเข็น เขามีออร่าที่รุนแรงมากเช่นนี้ได้อย่างไร? “ปล่อยฉันนะ” แองเจลีนดิ้นรนที่จะออกจากเงื้อมมือของเขา วินาทีต่อมา มือของของเธอถึงตรึงไว้บนเสาเตียง เจย์มองเธออย่างเดือดดาล “เด็กเลวนี่เป็นลูกของใคร?” แองเจลีนเห็นถึงความบ้าคลั่งในแววตาของเขา จู่ ๆ เธอก็หัวเราออกมาอย่างไร้กังวล “ท่านอาเรส อย่าบอกนะว่าคุณยังคงกังวงลเรื่องของฉัน ฉันควรทำไงดี? มีผู้ชายมากมายที่ฉันไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าเด็กคนนี้เป็นของลูกใคร” เจย์อยากจะบีบคอเธอให้ตาย อย่างไรก็ตาม เขาจำได้ว่าคอของเธออ่อนไหวมาก เมื่อเขาคิดถึงเรื่องที่เธอกำลังอาเจียนออกมาอย่างรุนแรงเมื่อกี้ เขาก็ใจอ่อน เขาทำแบบนั้นกับเธอไม่ได้อีกแล้ว เขาดึงมือกลับ “แองเจลีน เธอวอนเองนะ” เขากล่าวอย่างโกรธเคือง แองเจลีนหัวเราคิกคักอย่างเฉยเมย “ท่านอาเรส คุณคิดว่าเด็กคนนี้เป็นของคุณใช่ไหม? อย่าลืมสิว่า เราก็ทำแบบนั้นด้วยเหมือนกัน?” เจย์มองเธอด้วยสีหน้าเย็นชา แองเจลีนกำลังยิ้มอย่างสดใส อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอกำลังกระโจนออกจากปาก เธ