บทที่ 903

เซย์นยืนขึ้น อาการปวดในกระดูกของเขาทำให้เขาประหลาดใจ เมื่อพับแขนเสื้อ เขาก็พบว่าหน้าแขนของเขาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและรอยข่วนยาว ซึ่งน่าจะมาจากเล็บของใครบางคน เซย์นจ้องที่โจเซฟินอย่างสงสัย “เธอถอดมันออกจากฉันในตอนที่ฉันเมาใช่ไหม?” เจเซฟินรู้สึกผิดเล็กน้อย “อย่ามาโทษฉันในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำสิ นายเป็นคนที่ไปในบาร์และถูกหัวหน้าใหญ่ซ้อมเพราะไม่จ่ายเงิน ฉันเป็นคนดีที่พานายกลับนะ” “งั้น แล้วรอยข่วนนี้ล่ะ?” สายตาของเซย์นจ้องไปที่เล็บยาว ๆ ของโจเซฟิน โจเซฟินแอบมองไปที่รอยข่วนยาว เธอไม่รู้ว่าบาดแผลที่น่าตกใจนั่นถูกทิ้งไว้ในตอนที่เธอทำร้ายเขาเมื่อคืน หรือตอนที่เขากลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างแรง “ฉันอาจจะเผลอข่วนนายตอนที่ฉันลากนายกลับแหละ” โจเซฟีนกล่าว เซย์นเกาหัวตัวเอง “เธอลากฉันกลับมางั้นเหรอ? ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้เลย?” “ก็นายหมดสติ” เมื่อนึกถึงเหตุผลว่าทำไมเขาไปที่บาร์เพื่อดื่มกับตัวเองอย่างโง่ ๆ ตั้งแต่แรก สีหน้าของเซย์นก็เริ่มเคร่งขรึม “โจเซฟิน ฉันทำร็อบบี้หาย” ไม่จำเป็นต้องซ่อนความรู้สึกต่อหน้าเธอ เขาใช้มือจับไปที่ผมของเธอขณะที่น้ำตาที่ใจสลายไหลลงมาจากหัวตาของเขา โจเซฟินตอบกลับว่า “ฉ