บทที่ 929

นักฆ่าคนนั้นเดินเข้าหาเซ็ตตี้น้อยที่ละก้าว ในตอนที่เขายืนมือออกไปยังเซ็ตตี้น้อย ฟินน์ได้รวบรวมพลังขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขากระโจนขึ้นบนอากาศ เขาใช้พลังทุก ๆ ออนซ์ที่เหลือเพื่อที่จะใช้ลูกเตะแบบกรรไกร กระแทกนักฆ่าคนนั้นลงพื้นอย่างรุนแรง น่าเสียดายที่ฟินน์ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกแล้ว “ฟินน์” เซ็ตตี้น้อยหมอบต่อหน้าฟินน์และร้องไห้อย่างบีบหัวใจออกมา ฟินน์ลืมตาอย่างอ่อนแรง เมื่อเขาเห็นดวงตาที่ดำสนิทและเป็นประกายของเซ็ตตี้น้อยที่ท่วมท้นไปด้วยความหมดหนทาง ฟินน์ก็ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของเธอ “เด็กดี ไม่ร้องนะ” “อดทนไว้นะ ฟินน์ หนูจะพาคุณไปที่โรงพยาบาล” เมื่อเซ็ตตี้น้อยเห็นรถพ่วงที่จอดอยู่ข้างห้องเก็บของ เธอจึงดึงฟินน์ขึ้นรถพ่วงด้วยแรงทั้งหมดของเธอ และมัดเชือกของรถเข็นที่ร่างผอมบางของเธอ ระยะทางไปยังโรงพยาบาลไม่ได้ไกลเลย อย่างไรก็ตาม แต่ละก้าวที่เซ็ตตี้น้อยเดินให้ความรู้สึกที่หนักแปลก ๆ บางครั้ง เธอจะก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งและถูกดึงกลับไปสองสามก้าว โชคยังดีที่เซ็ตตี้น้อยหัวแข็งและไม่ยอมแพ้ ในที่สุดเธอก็พาฟินน์ไปถึงยังโรงพยาบาล เมื่อวินิจฉัยจากการบาดเจ็บของฟินน์แล้ว ทางโรงพยาบาลได้ทำการตัดสินใจท