บทที่ 976

ในตอนนั้นเอง เกรย์สันก็รีบเข้าไปในห้องและอยู่ในท่าทางตื่นตระหนก “ท่านประธานครับ อาการของเทมเพสแย่ลงครับ” แองเจลีนพูดอย่างโมโหกับเจย์ว่า “นายไม่ต้องไล่ฉันหรอก ฉันไปเองได้” เธอเดินออกไปและปล่อยให้เจย์ยืนอยู่ตรงนั้น เจย์รู้สึกอึ้งตกใจอย่างมากจนเขาลืมไปว่าเขาจะพูดอะไรต่อ เทมเพสตกอยู่ในอันตราย? เขารีบวิ่งออกไปข้างนอก “คุณเซเวียร์?” แองเจลีนมองกลับมาที่เขา “อะไรอีกล่ะ?” “คุณพาผมไปด้วยได้ไหม?” “นายไม่ยอมขอร้องฉันไม่ใช่เหรอ?” แก้มของเธอป่องเหมือนขนมปังในร้านขายขนมปัง เธอก็ดูน่ารักดี เห็นได้ชัดเจนว่าเธอยังโกรธเขาอยู่ เจย์ “...” ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงที่โกรธเคืองของแองเจลีนเรียกเขา “ขึ้นรถสิ” เจย์เดินขึ้นไปและนั่งข้างเธอ แล้วเกรย์สันก็ออกรถ แองเจลีนจ้องมองไปที่ดอกทานตะวันในรถ เธอพึมพำกับตัวเองว่า “ให้ดอกทานตะวันกับฉันทำไม? ความสุขนิรันดร์ไม่มีอยู่บนโลกใบนี้สักหน่อย ไม่ใช่เหรอ?” เจย์คิดว่าเธอกำลังพูดกับเขา แต่เขานึกไม่ออกว่าเขาเกี่ยวอะไรกับดอกทานตะวันในรถนี้ เขาจึงทำได้แค่ฟัง แล้วเฟอร์รารี่ก็มาถึงทางเข้าของแกรนด์เอเซียหลังจากนั้นไม่นาน เจย์รู้สึกว่าเขารีบเปิดประตูรถได้อย่างรวด