บทที่ 991

ทันทีที่เขาปล่อยเธอ มือของหญิงสาวก็เริ่มขยับยุกยิกอีกครั้ง เจย์ลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บปวด “แองเจลีน เซเวียร์!” เขาคำรามอย่างเดือด แองเจลีนตกใจมากกับรังสีของเขา “ผมเป็นโรคกลัวเชื้อโรค ผมไม่ชอบเวลาคนอื่นมาสัมผัสเนื้อตัวผม” น้ำเสียงของเจย์อ่อนลง แองเจลีนรวบรวมความกล้าและสัมผัสที่บาดแผลบนสะบักไหล่ของเขาพลางถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากที่มั่นใจว่ามันเป็นเพียงแค่แผลตื้น ๆ จากนั้นเธอก็เติมหม้อน้ำอุ่นและสั่งให้เขาถอดเสื้อออก “ถอดเสื้อออก ฉันจะเช็ดหลังให้” เจย์ไม่ขยับขณะที่สัมผัสของความสิ้นหวังแผ่ซ่านไปทั่วดวงตาดุจเหยี่ยวของเขา “แองเจลีน เซเวียร์ นี่คุณมีความคิดที่จะรักนวลสงวนตัวระหว่างชายหญิงบ้างไหม?” แองเจลีนพูดว่า “ก็แน่นอนว่า หมอคงไม่มีความคิดที่จะสงวนระหว่างเพศในตอนที่พวกเขาช่วยเหลือผู้ป่วยหรอกนะ” “แต่คุณไม่ใช่หมอนะ” เจย์ส่งเสียงอย่างเดือดดาล “ครั้งหนึ่งฉันเคยทำงานในฐานะพยาบาลที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย แผลของนายน่ะ มันตื้น และฉันก็รักษาได้” แองเจลีนกล่าวด้วยความไม่พอใจอันชอบธรรม เจย์แหย่ว่า “คุณเป็นประธานของแกรนด์ เอเซียและคุณทำงานในฐานะพยาบาลมาก่อนงั้นเหรอ? นี่ฟังดูน่าขำเหมือนเรื