บทที่ 103

เวนดี้รู้ว่าตัวเองจบเห่ตั้งแต่ที่ฉันเดินเข้าไปในคฤหาสน์แล้ว เธอถึงรีบยัดโทรศัพท์มือถือลงในกระเป๋าของเจนนิเฟอร์ โชคไม่ดีที่เธอหนีจากความผิดนี้ไปได้ “ไม่เป็นไร อย่างน้อยเป้าหมายที่วางไว้ก็สำเร็จลุล่วงได้ด้วยดี” ท่าทางที่ดูใจเย็นของฉันทำให้ชัคประหลาดใจ พลางถาม “คุณสงสัยเวนดี้มาโดยตลอดเลยเหรอครับ?” “ประมาณนั้น แต่ฉันไม่มีหลักฐานน่ะสิ” เราคุยกันไม่นานก่อนจะวางสาย หลังจากนั้นฉันจึงหันกลับมาให้ความสนใจกับเอกสารตรงหน้าแทน ดูจากชื่อแคโรไลน์ ชอว์ ที่อยู่บนปกแฟ้มแล้วก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเจ้าของเป็นใคร ข้างในแฟ้มมีรูปเด็กทารกคนหนึ่งที่เขียนกำกับปีเกิดไว้เมื่อปีหนึ่งเก้าเก้าห้า แต่ฉันเกิดปีหนึ่งเก้าเก้าหก และกำลังจะอายุยี่สิบสามในปีนี้ ทว่าแคโรไลน์ ชอว์ ที่อยู่ในเอกสารควรจะอายุยี่สิบสี่ ความรู้สึกอึดอัดบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามาในใจของฉัน ทันใดนั้น ฉันก็เข้าใจสิ่งที่เกวนต้องการจะทำได้ในทันที! แคโรรีบส่งข้อความหาเลขาให้ลบข้อมูลส่วนตัวของตัวเองออกทั้งหมด ชัคไม่ซักไซร้อะไรกลับ เขาเพียงแค่รับคำสั่งและทำตามทันที แต่ลึก ๆ แล้วฉันกลับยังรู้สึกแย่ ฉันรู้ว่าวิธีนี้ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ฉันรู้สึกว