บทที่ 415

“โทษหล่อนหรือเปล่า?” ก่อนหน้านี้ ฉันเคยคิดเกี่ยวกับคำถามนี้ แต่หลังจากที่ฉันได้เข้ามาดูแลครอบครัวชิค ฉันก็ไม่เคยคิดเกี่ยวกับมันอีกเลย ในตอนนั้น แม่ของแซคคารี่คอยตามรังควานฉันมาเป็นเวลานาน ฉันรู้สึกเศร้าเพราะเธอคิดแทนแซคารี่ อย่างไรก็ตาม เมื่อฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของฉัน ฉันก็โล่งใจและไม่เคยคิดถึงแม่ผู้ให้กำเนิดของฉันอีกเลย มันเหมือนกับว่าในที่สุดฉันก็ปล่อยเธอไป ฉันส่ายหัว “ทุกคนตัดสินใจด้วยตัวของพวกเข้าเอง การตัดสินใจของเธอในตอนนั้นคือการทอดทิ้งฉัน ยิ่งกว่านั้น ฉันไม่เคยได้พบเธอมาก่อน ดังนั้นก็คงไม่สามารถพูดได้จริง ๆ ว่าฉันโทษเธอ นอกจากนี้เธอยังมอบไตของเธอให้ฉันด้วย ทุกวินาทีที่ฉันมีชีวิตอยู่ในวันนี้ก็มาจากเธอ” ฉันควรโทษเธอด้วยเหตุผลอะไรล่ะ? ยิ่งกว่านั้น เมื่อฉันอายุเท่านั้น ฉันสามารถเข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่างได้แล้ว ฉันให้กำเนิดลูกของฉัน ฉันจึงเข้าใจการเลือกของเธออย่างยิ่ง ฉันสามารถพิจารณาสิ่งต่าง ๆ จากมุมมองของเธอได้ แม้จะมันเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ และไม่ว่าฉันจะรู้สึกว่ามันยุติธรรมสักเพียงไหน ฉันก็ไม่เต็มใจที่จะจดจำเธอในฐานะว่าเป็นแม่ของฉัน และในเหตุผลนั้นก็เพราะว่าเธอไม่เคยมาเ